Astoria zat op een stoel in de keuken, gekleed in een zwarte nachtjapon met daaroverheen geslagen een groene, satijnen badjas. Ze had geen idee hoelang ze daar al zat. Het kopje thee dat lichtjes rinkelde op het schoteltje door haar trillende handen was inmiddels helemaal koud geworden. Ze kon zich sowieso niet herinneren hoe ze de kracht en kalmte had gevonden om de thee te maken en in te schenken. Het afgelopen uur – of langer? – had ze starend naar de keukenkastjes doorgebracht, fysiek en emotioneel niet in staat om op te staan en nogmaals langs het levenloze lichaam van haar echtgenoot in de woonkamer te moeten lopen om Mr en Mrs Malfoy en Scorpius te waarschuwen over het lot van hun zoon en vader.
In de hal hoorde ze de stem van Harry Potter echoën. Was Harry hier? Waren er inmiddels anderen wakker die de hulp van het Aurors Hoofdkwartier hadden ingeroepen, of had zijzelf in een moment van helderheid het Ministerie weten te berichten? De herinnering daarvan was dan in ieder geval verdwenen in de waas van deze ochtend. Het enige wat zich momenteel constant opnieuw afspeelde in haar hoofd, was haar laatste moment samen met haar man, gister op kerstavond na het diner met de familie, vrienden en andere gasten.
Draco had zich spoedig na het diner geëxcuseerd omdat hij zich niet lekker voelde en een plotselinge aanval had gekregen van migraine. Astoria had hem toegestopt in het bed in zijn oude kinderkamer, zodat ze hem niet zou storen wanneer zij zich later die avond in hun gedeelde slaapkamer zou terugtrekken. Ze had hem een karaf water en een warme kruik gegeven en hem met een kus op zijn voorhoofd beterschap gewenst, alvorens ze zich weer bij de gasten beneden had gevoegd. Toen Astoria echter vanmorgen vroeg kwam controleren hoe het met haar echtgenoot ging, had ze een leeg bed aangetroffen. Ze was naar beneden gelopen om Draco te zoeken, in de veronderstelling dat hij waarschijnlijk wat te drinken was halen in de keuken. Ze was uiteraard geenszins voorbereid geweest op het bloederige tafereel in de woonkamer. Wie had haar Draco zo gruwelijk van het leven beroofd?
Astoria staarde stilzwijgend en in gedachten verzonken naar de keukenkastjes en nam een slok van haar koude thee.
In de hal hoorde ze de stem van Harry Potter echoën. Was Harry hier? Waren er inmiddels anderen wakker die de hulp van het Aurors Hoofdkwartier hadden ingeroepen, of had zijzelf in een moment van helderheid het Ministerie weten te berichten? De herinnering daarvan was dan in ieder geval verdwenen in de waas van deze ochtend. Het enige wat zich momenteel constant opnieuw afspeelde in haar hoofd, was haar laatste moment samen met haar man, gister op kerstavond na het diner met de familie, vrienden en andere gasten.
Draco had zich spoedig na het diner geëxcuseerd omdat hij zich niet lekker voelde en een plotselinge aanval had gekregen van migraine. Astoria had hem toegestopt in het bed in zijn oude kinderkamer, zodat ze hem niet zou storen wanneer zij zich later die avond in hun gedeelde slaapkamer zou terugtrekken. Ze had hem een karaf water en een warme kruik gegeven en hem met een kus op zijn voorhoofd beterschap gewenst, alvorens ze zich weer bij de gasten beneden had gevoegd. Toen Astoria echter vanmorgen vroeg kwam controleren hoe het met haar echtgenoot ging, had ze een leeg bed aangetroffen. Ze was naar beneden gelopen om Draco te zoeken, in de veronderstelling dat hij waarschijnlijk wat te drinken was halen in de keuken. Ze was uiteraard geenszins voorbereid geweest op het bloederige tafereel in de woonkamer. Wie had haar Draco zo gruwelijk van het leven beroofd?
Astoria staarde stilzwijgend en in gedachten verzonken naar de keukenkastjes en nam een slok van haar koude thee.
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)