Weerwolven: Murder in Malfoy Manor (speltopic)

[Ella]

Een van de gedachten die onwillekeurig door zijn hoofd schoot, was dat het simpelweg onhandig was dat hij geen huiselfen meer had. Met een grimas op zijn gezicht keek Lucius Malfidus naar het lichaam van zijn zoon, dat levenloos aan zijn voeten lag. Op de marmeren vloer van de woonkamer lag een enorme plas bloed, en Draco’s gezicht was spierwit en zijn lippen waren onnatuurlijk rood; bijna alsof hij ze ergens aan gebrand had. Het lege glas op de bijzettafel bevestigde zijn vermoedens. Vergif. Lucius’ grip op zijn wandelstok verstevigde. Daar lag zijn enige zoon, zijn bloedlijn. Hij was een man van weinig emoties, maar zijn hart was niet volledig van steen. Met verstarde, open ogen keek het lijk hem aan, en Lucius boog zich door de knieën om Draco’s ogen te sluiten. Hij voelde tranen in zijn ogen prikken, maar dit was niet het moment. Later had hij tijd om te rouwen. Nu was het tijd voor actie.

Met een snelle beweging van Lucius’ toverstok verdween het bloed van de vloer. Hij nam het lichaam van zijn zoon in zijn armen, zoals hij ook had gedaan toen Draco nog een kind was, en ging op weg naar zijn slaapkamer. Het zou niemand een deugd doen om op kerstochtend een lijk in de woonkamer te vinden. Bij Salazar, hoe ging hij dit aan Narcissa uitleggen? Of aan zijn kleinzoon? Hij zou geen keuze hebben, maar als het even kon zou hij de buitenstaanders erbuiten laten. Ze konden dit als familie oplossen. Als die bemoeizuchtige Kalfin hier lucht van zou krijgen, was het gedaan met hun rust en met zijn wraak. Hij was Draco kwijt, en dan zou ook nog eens het Ministerie als een stel aasgieren Villa Malfidus weer binnenvliegen. Hij zag de krantenkoppen al voor zich; de Profeet zou hier ongetwijfeld van smullen. Nee, het Ministerie zou hem een worst wezen. Dit was zijn huis, hij zou dit oplossen. Iemand moest boeten, en hij wist precies wie dat zou zijn.