The Poor Kids

[PinkyTonks]

Deze zomer had Rodericks vader één voorwaarde gehad. Hij mocht zijn laatste jaar op Zweinstein volgen, als hij genoeg deelnam aan activiteiten volgens 'zijn klasse'. Zoals naar de opera gaan bijvoorbeeld. Roderick had niets tegen opera, maar of hij er echt stond voor te juichen om drie uur stil te zitten op een stoel was een andere vraag. Gelukkig waren er nog twee andere Zweinsteinleerlingen die besloten hadden (of verplicht werden) om naar het theater te gaan. Daniela en Oliver waren zeker geen vreemden voor Roderick, ook al kon hij ze niet echt rekenen tot zijn vriendengroep. Ze waren allebei gewoon heel vriendelijk en maakten ook geen opmerkingen over zijn geld, aangezien ze zelf zakken vol hadden. 
Roderick had een donkerblauw kostuum aangetrokken en zijn haar netjes gekamd. Misschien vonden anderen dat hij wat 'over the top' ging, maar Roderick maakte zich graag op voor speciale gelegenheden. En bij een opera was het ook niet vreemd om chique gekleed te gaan. Voorzichtig liep hij over het Zweinsteinterrein heen, plassen ontlopend om zijn nieuwe gelakte schoenen niet vuil te maken. Door zijn behendigheidsparcours was hij niet de eerste die bij de luxe-koets, die voor hen klaargemaakt was, aankwam, maar stond Daniela hem al op te wachten. Oliver was nog nergens te bespeuren, wat Rod een beetje raar vond, aangezien hij en Daniela uit dezelfde afdeling kwamen. Ze hadden toch samen kunnen komen.
"Hey," begroette hij haar: "Je ziet er leuk uit. Heb je er een beetje zin in?"
Roderick kon Daniela niet altijd pijlen. Haar oudere zus, Cassandra, vond het leuk om hem te vernederen en te confronteren met zijn Dreuzelstatus. Daniela leek echter oprecht vriendelijk en hij had al een aantal keer een fijn gesprek met haar gevoerd. Toch bleef het idee dat ze alles wat hij tegen haar zei kon doorspelen aan haar zus, in Rodericks achterhoofd spelen. 
"Nu nog even op Oliver wachten," merkte Roderick het overduidelijke op: "Kunnen we de koets al in?" Voorzichtig trok hij aan het hendeltje van de deur, dat niet meegaf. Nee, ze moesten dus wachten tot Oliver er was. Hopelijk was de jonge Ravenklauw er snel, want er stak al een fris briesje op.