Blame it on the Booze

[Timsel]

Valarie keek Nyx sprakeloos aan. Was dat alles wat hij te zeggen had? Dat hij dat niet zag aankomen? ‘Blame it on the booze,’ zei Valarie, die naar achteren stapte. ‘Teveel wijn gehad. Dat doet wat met je.’
De roes die haar had geleid tot het zoenen van Nyx, werd onderbroken toen er ineens een sirene klonk. Buiten hoorde ze hoe mensen de deur probeerden in te rammen. Ze zag toen pas dat de hele club in de fik stond. Verschillende Dreuzelboerderijmensdieren jankten terwijl de vlammen hun lichamen opnamen.
‘Ik denk dat we genoeg lol hebben gehad hier,’ zei Valarie koeltjes. Ze green Nyx bij zijn kraag en met een KNAL Verdwijnselden ze.

Het fort dat ze tijdelijk had ingenomen lag ergens middenin een bos, aan een meertje. Het was verlaten; het was helemaal voor haarzelf. Ze belandden bij de voordeur. Valarie tolde wat om zich heen toen ze hier belandde. Ze balanceerde wat op haar benen. Ze pakte Nyx stevig vast om niet om te vallen, maar liet snel los.
‘Nou, dat was een leuke avond,’ zei ze zo koel mogelijk. ‘Ik ga nu maar weer eens naar binnen. Ik ben… best moe. Ik ga gewoon slapen, of zo.’ Ze keek Nyx doordringend aan. ‘Wat ga jij doen? Naar huis? Je kunt hier niet vandaan Verdwijnselen, je moet een stukje verderop gaan staan…’
Ze beet op haar lip. ‘Oké, nou, tot volgende keer, oké?’