Blame it on the Booze

[Nano]

Nyx moest zijn best doen om niet in de lach te schieten toen Valarie de tent in de hens stak en daarna zijn arm vastgreep. "Ik zeg, op naar een club!" waarna hij een paar straten verderop verschijnselde.
Met Valaries arm door die van hem gehaakt liepen ze de steeds drukker wordende straat door. "De relieken bestaan. Potter had er sowieso twee. De onzichtbaarheidsmantel en de Zegenvlier. De mantel is nog steeds in bezit van zijn familie, wat er met de zegenvlier is gebeurt, is een raadsel." Nyx keek even om zich heen om te kijken of dat hij ergens een club zag waar het druk genoeg was om te kunnen klooien met dreuzels. "Waar de steen is, is een raadsel."
Verderop in de straat schenen felle gekleurde ledlampen. Daar moesten ze zijn. Langzaam liepen ze er op af. Van ver af was al te zien dat er een flinke rij stond voor de ingang, al was dat voor hun natuurlijk geen probleem. Nyx liet voorzichtig zijn toverstok alvast vanuit zijn mouw in zijn hand schieten. Die ging hij nodig hebben. "Grindelwald had het in zijn stukken over de tegenpool van de Relieken. Zo is er voor de Steen der Wederkeer, de Poort des Doods. Er stonden ook tegenpolen in voor de andere Relieken, echter ben ik die nog aan het ontcijferen."
Aangekomen bij de ingang liep Nyx de rij straal voorbij, wat nogal wat kreten vanuit de rij veroorzaakte. Rustig tikte hij op de schouder van de uitsmijter en bracht zijn gezicht dichter naar het oor van de man. "Imperio" zei hij koeltjes, waarna de hele uitstraling van de uitsmijter veranderde. Op diens beurt stapte hij opzij waarna hij Nyx en Valarie doorliet.
"Zeg. Wat is je plan? Genieten? Chaos? Moord?" vroeg Nyx aan Valarie terwijl hij eerst zijn jas uitdeed, om vervolgens Valarie's jas uit de doen en beide aan de medewerker van de garderobe overhandigde. "Laat op je minst je gedachtengang open. Mochten we gesplitst raken, hebben we toch nog een manier van communicatie.