Na de pauze ging Paulina gewoon door met haar werkzaamheden. De bar moest immers bemand worden. Af en toe werd ze naar achteren geroepen, daarna mocht ze weer een paar minuten pauze en daarna weer achter de bar. Zo ging het uren lang, dagen lang, weken lang, ondertussen drie jaren lang achter elkaar zo door. Maar Paulina vond het fijn. Meester Argus zorgde voor haar en haar harde werk was maar een minimale betaling om iets voor hem terug te kunnen doen.
Het begon laat te worden maar zo af en toe kwam er toch een nieuwe klant binnen. Meester Argus had de zaak al verlaten voor de avond: Camilla en een paar Argus-zussen moesten de zaak over een paar uur afsluiten – wanneer de laatste klant tevreden vertrokken was. En gezien het aantal klanten dat op het moment de bar bevolkte zou dat nog lang duren.
Op een gegeven moment kwam er een man, ongeveer Paulina’s leeftijd die aan de bar kwam zitten en om een kopje espresso met likeur erbij. ‘Komt eraan, lieverd,’ zei ze tegen hem en keerde haar rug naar hem toe om het te pakken. Toen ze zich omdraaide, zag ze dat de man haar stomverbaasd aankeek.
‘Camilla?’ Paulina grinnikte. ‘Leuke naam. Is dat je ex? Doe ik je aan haar denken?’ zei ze met opgeheven wenkbrauw en een knipoogje terwijl ze schaamteloos haar decolleté liet beschijnen in één van de weinige lampen.
Dit was in ieder geval een signaal waar ze iets mee moest. Zo’n cliché flirtpoging herkende ze uit duizend. Ze gaf een signaal aan haar Arguszuster dat ze ieder moment naar het achterkamertje zou kunnen gaan voor wat extra poen zodat de bar niet onbemand zou zijn. Toen ging ze voorover aan de bar leunen, met het hoofd van de man zowat in haar decolleté, mocht hij zijn hoofd ietsjes buigen.
‘Hier is je espresso, hot stuff,’ zei ze glimlachend. ‘Ik ben geen Camilla, ik ben Paulina. Aangenaam kennis te maken. Wie ben jij en wat doe jij hier op dit late tijdstip? Op zoek naar de liefde?’
Ze klopte liefkozend op zijn wang. ‘We hebben hier alles wat je zou willen, lieverd. Een woord en ik zal alles voor je doen wat je maar wil,’ zei ze met een knipoogje.
Het begon laat te worden maar zo af en toe kwam er toch een nieuwe klant binnen. Meester Argus had de zaak al verlaten voor de avond: Camilla en een paar Argus-zussen moesten de zaak over een paar uur afsluiten – wanneer de laatste klant tevreden vertrokken was. En gezien het aantal klanten dat op het moment de bar bevolkte zou dat nog lang duren.
Op een gegeven moment kwam er een man, ongeveer Paulina’s leeftijd die aan de bar kwam zitten en om een kopje espresso met likeur erbij. ‘Komt eraan, lieverd,’ zei ze tegen hem en keerde haar rug naar hem toe om het te pakken. Toen ze zich omdraaide, zag ze dat de man haar stomverbaasd aankeek.
‘Camilla?’ Paulina grinnikte. ‘Leuke naam. Is dat je ex? Doe ik je aan haar denken?’ zei ze met opgeheven wenkbrauw en een knipoogje terwijl ze schaamteloos haar decolleté liet beschijnen in één van de weinige lampen.
Dit was in ieder geval een signaal waar ze iets mee moest. Zo’n cliché flirtpoging herkende ze uit duizend. Ze gaf een signaal aan haar Arguszuster dat ze ieder moment naar het achterkamertje zou kunnen gaan voor wat extra poen zodat de bar niet onbemand zou zijn. Toen ging ze voorover aan de bar leunen, met het hoofd van de man zowat in haar decolleté, mocht hij zijn hoofd ietsjes buigen.
‘Hier is je espresso, hot stuff,’ zei ze glimlachend. ‘Ik ben geen Camilla, ik ben Paulina. Aangenaam kennis te maken. Wie ben jij en wat doe jij hier op dit late tijdstip? Op zoek naar de liefde?’
Ze klopte liefkozend op zijn wang. ‘We hebben hier alles wat je zou willen, lieverd. Een woord en ik zal alles voor je doen wat je maar wil,’ zei ze met een knipoogje.
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)