Uptown Downtown

[Blossom]

Gideon lachte luid toen Eleftheria verklaarde dat ze het goed voorhad met de armen. Zo zag hij er dus uit in de ogen van iemand die stinkend rijk was: arm! Ze keek op hem neer alsof hij op straat leefde! En dan nog was ieder mens gelijk, maar dat was Gideons eigen bescheiden mening, die hij overigens niet verdedigde. In discussie gaan met Elef? Dat was nooit verstandig.
“Hahaha, echt hè? Ik moet mijn werk natuurlijk wel goed uitvoeren, krijg jij nog ‘n beetje waar voor je geld,” zei hij met een knipoog. “Zitten er hand- en spandiensten bij inbegrepen?”
Maar goed, hij moest ontspannen van haar, hij had ook geen haast. Eleftheria zorgde voor een muziekje, dat klonk als een slome sirtaki; het was echt heel erg Grieks. Het was echter onmogelijk om, al was het maar even, nergens aan te denken. Londen was in zijn hoofd: thuis, de Schouwersafdeling, zijn maatje LoLa, de zaken waaraan hij werkte en alle nieuwe zaken waarnaar hij hier in Melport nieuwsgierig was. Hoe werkten de Schouwers in Melport? Namen ze steekpenningen aan?
Voordat hij verstrikt raakte in zijn eigen gedachten, begon Eleftheria gelukkig te vertellen: over wat hij moest doen en vooral ook: wat hij niet moest doen! Ze had het zwaar en hij had een luizenleventje - dat was te verwachten.
“Oké, ik ga even het hotel uit als jij aan het sporten bent strakjes. Ik doe gewoon buiten even een ommetje terwijl jij de cardiozaal ingaat.” Misschien zou hij zelfs even joggen, want als Schouwer moest zijn conditie goed zijn. Dat wist Eleftheria niet, en dat was prima. Hij liet haar met alle plezier denken dat hij niets anders deed dan eten en slapen.

Toen hij uitgedobberd was in de Griekse zee, droogde hij zich af en deed hij wat gemakkelijke kleding aan, waarna bleek dat het diner in hun hotelkamer werd geserveerd.
“Het ruikt lekker!” riep hij Eleftheria toe. “Het ruikt alleen niet zo sushi-achtig…”
Dat was vreemd. Gideon liep naar de prachtig gedekte tafel toe en lichtte het grote zilveren deksel op, waaronder hij twee halfrauwe biefstukjes vond. Onder het andere deksel bleken spareribs te liggen.
“Je had toch sushi besteld? We hebben allemaal vlees gekregen! Er zit niet eens een aardappel bij, of groenten. Niet dat ik geen vlees lust maar… hoe kan dit nou?” Het was ook nog eens best veel voor twee personen.