Uptown Downtown

[Blossom]

Ugh en aargh! Wat deed zijn Schouwersblik met hem? Zag hij nou overal een probleem in - of misinterpreteerde hij dat Eleftheria tegen hem loog over haar ogen? Zo nee; waarom zou ze dan tegen hem liegen? Aangezien hij geen enkele reden kon bedenken, liet hij het er maar bij. Hij kende haar toch? Het zou vast wel de een of andere mislukte schoonheidsspreuk zijn, waar ze zich achteraf voor schaamde, en daarom erover loog. Een soort van gewillig volgde hij haar; ze dirigeerde hem altijd alle kanten op en gek genoeg vond hij dat wel grappig.
“Kamer 263!” zei hij net zo verheugd toen hij door haar de kamer ingetrokken werd. Of? Het Strand? Het strand van Griekenland? Die met de rotsen waar Aphrodite geboren was?
“Meid, je hebt jezelf weer overtroffen, hoor! Heus, een hotel dat zich aanpast aan de gast? Dat is geweldig!”
En dan had hij nog niet eens zijn eigen kamer gezien, waarnaar hij natuurlijk ontzettend nieuwsgierig was. Nieuwsgieriger dan naar Elefs bikini tenminste, al wilde hij best even zwemmen strakjes. Nogmaals gaf ze hem een zetje.
“Hola Elef! Ik ga eerst eens kijken wat voor moois ik dan in mijn persoonlijke ruimte ga vinden voordat we ouzo gaan drinken! Duik jij alvast maar!” en hij gaf haar een zetje terug.
Toen hij de deur opende die naar zijn slaapvertrek leidde, zag hij nog net hoe de kleuren veranderden; alsof de kamer zijn gedachten kon lezen.
Die kamer wist dat hij al heimwee had naar… “Café Mispoes! Krijg nou tiete- oh, heb je al - kijk nou Elef! Café Mispoes met alles d’r op en d’r aan!” Gek genoeg stond er een bed in het café, want oké, het bleef een hotelkamer, maar voor de rest was het zoals in Londen. Inclusief die afzichtelijke poster van de Chippendales en inclusief Boterbiertap!
“Ja, lekker, sushi!” antwoordde hij ondertussen, en begon naar zijn zwembroek te zoeken, want zoals Eleftheria dat deed met een zwiepje van haar toverstok, kon hij niet. Ze noemde hem slome, en warempel: ze had nog gelijk ook.
“Slome schildpad in aantocht,” grapte hij, maar deed zo snel als hij kon zijn zwembroek aan en rende zo vanuit Café Mispoes de zee in. Hij dook onder en greep haar been, waarna hij haar onder water trok. Zelfs door het water heen hoorde hij dat ze een gil gaf, haha! Na zelf ook een paar keer onder water te zijn geduwd, vroeg hij:
“Wat zijn eigenlijk de plannen? Jij moet werken - waar en wanneer? - en tot waar moet ik met je mee? Of kan ik op eigen houtje de stad in aangezien jij schoonheidsslaapjes moet doen?”