Uptown Downtown

[Timsel]

Shit, mijn ogen. Automatisch deed ze haar zonnebril op en keek Gideon glazig aan. ‘Ik denk dat jij je dingen verbeeld,’ zei ze poeslief. ‘Het is ook een lange reis geweest.’ Ze klopte liefkozend op zijn wang en volgde toen haastig het hotelpersoneel naar hun kamer. Hij had het goed gezien. Altijd als die vervloekte maan tevoorschijn kwam en contact maakte met haar oogleden, kreeg Eleftheria een gouden glans in haar ogen. Ze had aan de helers gevraagd of dat… normaal was bij weerwolven, maar schijnbaar was het een symptoom dat slechts bij een vierde van de gemelde weerwolven voorkwam.
Eleftheria vertrouwde Gideon met haar leven, maar wist ook dat hij als Schouwer vast wel een visie had over weerwolven en hoe je daarmee om moest gaan. Begrijpelijk. Eleftheria vond zichzelf ook vies en smerig en levensgevaarlijk wanneer het volle maan was. Gideon was erg goed in zijn werk en behoorlijk serieus – ze wilde niet weten hoe hij zou reageren, mocht hij er ooit achter komen. Maar dat ging natuurlijk niet gebeuren.
Maar ja, de volle maan kwam er wel aan. Eerst zou hij pas volgende week komen, maar schijnbaar door astrologische veranderingen was twee dagen geleden bekend gemaakt dat de volle maan een week eerder zou komen. Net tijdens haar weekend in Melport.
Gelukkig had ze er rekening mee genomen tijdens het boeken van het hotel. Ze had niet voor niets een van de grootste en duurste kamers gehoord. En nu stond ze recht voor de deur van deze kamer.
‘Kamer 263,’ zei ze opgewonden. Ze ging naar binnen en trok Gideon met zich mee.
Ze stond op een terras met uitzicht op een prachtig strand met een heldere blauwe zee. Aan de weerzijden stonden twee schuifluiken, waarachter hun persoonlijke kamer zou zijn. Ze snoof de niet-aanwezige zeelucht op. ‘Net geen Griekenland,’ zei ze, maar ze was tevreden. Dit was ontzettend gaaf. Ze stonden gewoon op een strand… in een hotel. Ze wees naar de linkerkant. ‘Dat is mijn privé-gedeelte. Daar,’ zei ze, rechts-wijzend, ‘is jouw persoonlijke ruimte. Ik wilde eerst een tweepersoonskamer boeken, maar ja, wie weet welke knappe tovenaars ik dit weekend tegenkom,’ zei ze grinnikend. ‘Ik geloof,’ zei ze met een blik op de huis-elf achter Gideon, ‘dat de kamers zich naar jouw eigen persoonlijke voorkeuren veranderen.’
Ze knikte de huis-elfen toe en gaf Gideon toen een zetje. ‘Zullen we zo sushi bestellen? Ik wil eerst een stukje zwemmen. Ga je mee?’ Zonder op zijn antwoord te wachten zwaaide ze met haar toverstok en wisselde haar jurkje zich om voor een bikini. ‘Kom je nog, slome?’ zei ze grinnikend en begon toen richting de zee te rennen.