Blame it on the Booze

[Timsel]

Ze keek hem schamper aan terwijl ze haar schoenen aantrok en onderwijl een nieuwe rookwolk uitblies. ‘Vampirisme?’ Ze fronste. ‘Je hebt misschien wel een punt,’ mompelde ze binnensmonds. Tegenwoordig had ze meer gemeen met vampiers dan met mensen. Toen ze haar schoenen aanhad liep ze naar Nyx toe.
‘Klinkt leuk ja,’ zei ze op zijn offer. ‘Ik stel voor dat we naar zo’n smerige Dreuzelbar gaan.’ Ze grijnsde. ‘Het zou toch wat zijn als iedereen daar helemaal lijp wordt… misschien vergiftigd wordt… en ondertussen bestellen wij wat lekker eten.’
Ze knikte naar hem. ‘Ik stel voor dat we over twee uur afspreken in Londen. Ik moet nog het één en ander doen. Trek jij maar wat leuks aan. Je ziet eruit als een zwerver. Ik ga gewoon zo. Als mensen me raar aankijken…’ Ze liet haar slangentong naar buiten glijden. Ze grijnsde. ‘Ik heb er zin in. Even geen politiek, even lekker ontspannen, heerlijk. Drankje erbij, hier en daar een dode.’ Ze keek hem streng aan. ‘Twee regels. We zijn gewoon als zakenpartners. Die regel ken je. Geen geflirt, geen gevlij, daar houd ik niet van. Regel twee,’ en ze trok de sigaret die hij nonchalant in zijn mond had eruit, ‘oh wee als je me ooit nog met een vampier vergelijkt. Als je zo’n beest hebt ontmoet, zal je wel anders spreken, mag ik hopen.’
Ze liep de kamer uit. ‘Tot over twee uur, Blishwick. Wees er, of je gaat het berouwen.’