Grijze dagen

[AlessaJess]

Blue strompelde door de gangen heen. De pijn scheurde door haar rug en haar hart suisde in haar oren. Elke cel in haar lichaam was zich intens bewust van het feit dat hij elk moment direct achter haar kon staan. Overal stonden spullen, maar alles was open en licht en ze had nergens waar ze zich kon verstoppen. Waar ze zich weer kon oppakken. Haar blik begon steeds waziger te worden. Ze moest nu iets vinden. Een wit bestelbusje trok haar aandacht. De achterklep was opengezet en er stond een klein bureautje in, maar voor de rest was het leeg en het had alleen getinte ramen.
Hoewel ze wist dat ze niets zou zien, wierp ze toch een blik achterom voor ze zich erin liet vallen. De beweging trok als een schok door haar lichaam en ze moest een paar tellen blijven liggen om het niet uit te gillen van de pijn. Ze duwde zich aan de vloer op met haar toverstokhand. Haar wereld draaide en ze voelde gal omhoog komen zetten. Nog even…
Ze trok met een snelle mentale tace de achterklep geruisloos dicht en liet zich gelijk weer terugvallen in het schemerige duister.
Blue had geen idee waar ze door geraakt was en dat was een probleem. Als ze gokte en een verkeerde spreuk gebruikte, kon ze de wond alleen maar erger maken. En terwijl de wereld steeds meer begon te draaien, werd het haar beangstigend duidelijk dat iets erger net het duwtje was dat ze niet meer kon hebben. Ze voelde een traan over haar wang lopen van de ingehouden pijn en vloekte zachtjes. Maar zelfs dat kon ze niet zonder stem.
Ze liet zich met haar ene hand op haar buik zakken en legde de staf op haar rug. Met een schietgebedje naar wie er ook maar wilde luisteren, murmelde een stille episkey.