Zwerkballen en muizenvallen

[Rowace]

MacKenzie maakte een looping om haar laatste goal te vieren. Haar worparm was een stuk sterker geworden sinds ze was begonnen met trainen en inmiddels moest Samuel zijn hele lichaam in de strijd gooien om haar schoten tegen te houden. Ze ving de Slurk weer en stond op het punt om een nieuwe aanval te maken, toen Samuel naar haar gebaarde dat hij een time-out wilde. Teleurgesteld trok ze een pruillip, maar haar beste vriend had de afdaling al ingezet.
Ze landde naast hem. Hij stond een beetje te trillen op zijn benen, wat hij probeerde te verbergen door op zijn bezem te steunen, zogenaamd nonchalant. Eerlijk gezegd zag hij wat bleekjes – en dat terwijl ze al een paar uurtjes bezig waren. Zelf voelde ze haar wangen gloeien van de inspanning en opwinding. Ze kon nog wel even door, maar het was wel duidelijk dat Samuel zou omvallen als ze dat van hem vroeg.
‘Ach, stel je niet zo aan. Zo lang waren we nog niet bezig,’ zei MacKenzie, en ze gaf hem een vriendschappelijke duw tegen zijn schouder.
Haar gezicht vertrok toen ze zag hoe beurs die eruitzag. Dat ging een blauwe plek worden… Misschien was ze iets te enthousiast geweest met het uitproberen van haar nieuwe aanvalstechnieken. Al zou ze zich zeker niet inhouden bij de volgende kwalificatieronde. De wachter van Ravenklauw zou niet weten wat haar overkwam… MacKenzie had er nu al zin in.
Grijnzend om dat binnenpretje richtte ze zich weer op haar beste vriend, die ze misschien een beetje had mishandeld vanmorgen. Een lunch kon er dan wel van af. Ze gooide haar bezem over haar schouder.
‘Kom maar dan, oude man. Laten we kijken of ze je groenteprakje al klaar hebben staan.’
Opgewekt vertrok ze richting het kasteel. Ze liep achteruit, zodat ze Samuel een beetje kon treiteren terwijl ze voor hem uit danste.