Moonlight Records

[Rowace]

Hij had dus toch gelijk. Valentine glimlachte vergenoegd. Hij had ook niet gedacht dat hij het bij het verkeerde eind had gehad, al had het hem dwarsgezeten dat zij hem niet herkende. Ze ratelde een onsamenhangende verklaring, waarbij ze bij elk derde woord leek te struikelen over haar eigen gedachten. Valentine moest moeite doen om te begrijpen wat ze probeerde te zeggen. Hij had het altijd al lastig gevonden om met mensen te praten die zo ongeordend spraken; in zijn twee jaar op Zweinstein was hij erachter gekomen dat die ongeordendheid de norm was voor de meeste mensen, maar hij had er nooit aan kunnen wennen.
Toch maakte ze duidelijk genoeg dat ze haar geheugen verloren was. Ze keek er bijpassend verloren bij, alsof ze hoopte dat hij haar herinneringen voor haar had bewaard en aan haar terug kon geven. Ze biechtte op dat ze niet eens meer wist wie zijzelf was, laat staan wie anderen waren.
Wat was er in godensnaam met haar gebeurd? Valentine had gehoord dat sommige mensen die besmet waren met het vluchtige gevecht kampten met geheugenschade, maar was dat wat hier aan de hand was? Als het inderdaad de drakenpest was geweest, zou ze vast niet zomaar rondlopen in het openbaar. Hier was vast iets anders gaande… En Valentine wilde er wat om verwedden dat de Woods er iets mee van doen hadden.
Hazel stak haar hand naar hem uit en stelde zich voor. Aarzelend schudde Valentine haar de onderarm. ‘Fijn je opnieuw te ontmoeten, Hazel. Valentine Hathaway, inderdaad,’ bevestigde hij. ‘Het is niet mijn bedoeling om me te mengen in zaken die niet de mijne zijn, maar als je je geheugen verloren bent, is het dan wel verstandig om in je eentje door Londen te dwalen? En waarschijnlijk – maar dat ben ik – kun je beter niet aan Jan en alleman verkondigen dat je aan geheugenverlies lijdt. Er zijn mensen die daar misbruik van zouden maken.’ Hij liet haar arm los en gebaarde naar de platen die hij zo lang aan de kant had gelegd. ‘Ik ga deze even afrekenen. Kan ik je daarna uitnodigen voor een kop thee? Van muziek krijg ik altijd een droge mond, en het klinkt alsof er een hoop met je is gebeurd sinds we elkaar voor het laatst zagen. Ik zou graag opnieuw kennis met je maken, als jij dat ook wilt.’