02/03/2021, 01:11
Hij heeft gelijk door wat ze van hem vraagt en binnen de kortste keren rijdt de wind met ze mee over het zand en vormt het de stofwolken die Destiny’s hoeven opslaan. Aurora werpt een vlugge blik over haar schouder en houdt Ocura’s bevrijdende passen iets in. Valentine heeft op een of andere manier altijd moeite gehad met de zee. Of in ieder geval als er kelpies in de buurt zijn.
Toch… De momenten waarop ze over de branding rijden zijn de momenten waarop Valentine losser lijkt dan hij op welk ander moment dan ook zou toegeven. Alsof het rijden ook hem de mogelijkheid tot een bijna ontspannen vrijheid lijkt te geven. Een dezer dagen zal ze hem mee de branding in trekken. Zal ze hem laten zien dat er niks is om bang voor te zijn, ondanks wat haar moeder graag over de waterpaarden zegt. Maar voor nu is het genoeg om hem zo vrij door het strand te zien galopperen, met zijn lange jas bijna als een cape achter Destiny en hem aanslepend.
Het zeewater slaat als striemen in haar gezicht en de wind verdrinkt in de geur van de oceaan. Dit is hoe vrijheid voelt. Ze heeft er bijna spijt van dat ze bij hun plekje aankomen en ze Ocura in moet houden. Dat ze aan de teugels moet trekken tot ze van galop over gaat naar draf tot ze stapvoets richting de duinen rijden. Het moment dat ze de plek aan ziet komen, begint haar buik zich weer samen te spannen. Vrijwel automatisch gooit ze haar been over Ocura’s flank heen en belandt met een lichte plof in het nog natte zand.
Zelfs stilletjes lopend en een minuutje later eenmaal aangekomen op hun plekje weet ze niet waar ze moet beginnen. Ze heeft de afgelopen paar dagen puur op overlevingsstand gestaan. Ze is een aantal bijna pijnlijke brunches doorgekomen en heeft zich zo ongerept mogelijk gedragen. Het deel van Aurora dat haar broer aan had willen halen puur om de familieschandalen de kast uit te duwen en haar moeder te zien kronkelen had ze weggestopt. Alleen zodat ze al haar opties open had voor wat voor antwoord ze ook kreeg op de vraag die ze hem al dagen had willen stellen.
“Valentine? Mijn excuses, ik weet dat het een ongemakkelijk onderwerp is, maar als ik zo abrupt en ongenuanceerd mag zijn…” Ze kantelt haar hoofd en legt haar hand in haar nek – een beweging waar haar moeder een hartstilstand van zou krijgen als ze het Aurora zou zien doen. “Wat heb jij gedaan om uit te komen onder het veel te vroegtijdige huwelijk met de persoon die jouw ouders voor je hebben uitgezocht?”
Toch… De momenten waarop ze over de branding rijden zijn de momenten waarop Valentine losser lijkt dan hij op welk ander moment dan ook zou toegeven. Alsof het rijden ook hem de mogelijkheid tot een bijna ontspannen vrijheid lijkt te geven. Een dezer dagen zal ze hem mee de branding in trekken. Zal ze hem laten zien dat er niks is om bang voor te zijn, ondanks wat haar moeder graag over de waterpaarden zegt. Maar voor nu is het genoeg om hem zo vrij door het strand te zien galopperen, met zijn lange jas bijna als een cape achter Destiny en hem aanslepend.
Het zeewater slaat als striemen in haar gezicht en de wind verdrinkt in de geur van de oceaan. Dit is hoe vrijheid voelt. Ze heeft er bijna spijt van dat ze bij hun plekje aankomen en ze Ocura in moet houden. Dat ze aan de teugels moet trekken tot ze van galop over gaat naar draf tot ze stapvoets richting de duinen rijden. Het moment dat ze de plek aan ziet komen, begint haar buik zich weer samen te spannen. Vrijwel automatisch gooit ze haar been over Ocura’s flank heen en belandt met een lichte plof in het nog natte zand.
Zelfs stilletjes lopend en een minuutje later eenmaal aangekomen op hun plekje weet ze niet waar ze moet beginnen. Ze heeft de afgelopen paar dagen puur op overlevingsstand gestaan. Ze is een aantal bijna pijnlijke brunches doorgekomen en heeft zich zo ongerept mogelijk gedragen. Het deel van Aurora dat haar broer aan had willen halen puur om de familieschandalen de kast uit te duwen en haar moeder te zien kronkelen had ze weggestopt. Alleen zodat ze al haar opties open had voor wat voor antwoord ze ook kreeg op de vraag die ze hem al dagen had willen stellen.
“Valentine? Mijn excuses, ik weet dat het een ongemakkelijk onderwerp is, maar als ik zo abrupt en ongenuanceerd mag zijn…” Ze kantelt haar hoofd en legt haar hand in haar nek – een beweging waar haar moeder een hartstilstand van zou krijgen als ze het Aurora zou zien doen. “Wat heb jij gedaan om uit te komen onder het veel te vroegtijdige huwelijk met de persoon die jouw ouders voor je hebben uitgezocht?”