Kerst met Nootjes

[Blossom]

Een handschoentje op zijn schouder, het radeloos uitgesproken ‘Wacht!’ en het gezicht van Theodora dat er paniekerig uitzag en vooral even groen als haar haren. Daar deed hij het voor! DIt was toch prachtig? Geweldig gewoon, ze zat volledig bovenop de kast en hij genoot van de aanblik.
Wat hij wilde? Wilde hij dat zij zijn huiswerk maakte? Dat was iets voor hersenloze eikels. Mason wist dat hij niet bepaald gemakkelijk leerde, dus moest hij het vooral niet aan anderen overlaten. En geld? Geld was handig, maar niet altijd nodig. Nee, hij hoefde ook geen geld.
Hij schudde zijn hoofd.
“Ik wil dat je mee naar beneden komt en kerst viert zoals ieder jaar, al vanaf dat we beiden nog in de luiers zaten.” Hij zei het op een stevige toon, vaderlijk bijna, maar hij meende het wel. Als die stomme Theodora de hele kerst op haar kamer zou blijven, zou hij de hele kerst opgescheept zitten met zijn broer en zus, die hij iedere dag al zag, zijn ouders en oom en tante. Een leeftijdsgenoot - hoe stom ze ook was - kon gewoonweg niet afwezig blijven.
En als Theodora zich dan zodanig van haar ouders afkeerde dat ze haar hele kamer vol met Dreuzelzooi had, kon het nog echt gezellig worden ook. Mason hoopte dat de dooie kalkoen zou gaan vliegen.
“Wij kunnen ook heel erg goed voordoen hoe het hoort, dat kerst vieren,” zei hij ietwat ondeugend. “Zullen we, om maar met iets simpels te beginnen, de kerstbonbons beheksen? Of kunnen we de lampjes van de kerstboom in discostand zetten? Zullen we de namen op de kerstcadeautjes verwisselen?”
Je kon maar beter iets nuttigs te doen hebben, toch?