Moonlight Records

[Rowace]

Valentine Hathaway voelde zich niet op zijn gemak. Hij had nooit veel gehad met muziek; hij luisterde er amper naar. Hij had zich dan ook geen voorstelling kunnen maken van het slag mensen dat een magische muziekwinkel in Dreuzel-Londen aan zou trekken, maar het werd al gauw duidelijk dat het niet zijn slag was.
Was hij maar eerder op het idee gekomen om Aurora een plaat cadeau te doen, dan had hij gewoon iets kunnen bestellen en was het met de post gekomen. Maar uilenpost was niet altijd even betrouwbaar en hij durfde het er niet op te wagen ervan uit te gaan dat het pakketje nog voor morgenochtend binnen zou zijn. Dus moest hij er zelf op uit. Hij kende genoeg mensen die hiervoor hun bedienden op pad stuurden, maar dat vond hij niks. Dan zag hij het gezicht van zijn vader voor zich, die even verrast was als zijn moeder als zij een cadeau uitpakte. Wat had dat nog met genegenheid te maken?
Een album was een goede verrassing, had hij besloten. Het was een kleinigheidje, een gewoon-zomaartje, en het voelde persoonlijker, meer ongedwongen dan om haar te behangen met nieuwe sieraden. Aurora apprecieerde zijn aandacht niet altijd, maar zijn vriendschap des te meer. De balans was precair en verwarrend, en het hielp niet dat ze nu moesten wennen aan het hotel waar ze tijdelijk bivakkeerden, tot de verbouwing van hun huis voltooid was. De gangen waren leeg en het ontbrak de hotelkamers aan persoonlijkheid. Misschien zou muziek Aurora beter op haar plek doen voelen.
Jazz bleek echter een veel diverser genre te zijn dan Valentine had verwacht. Naast klassieke jazz, huiskamerjazz, vrije jazz, pianojazz, trompetjazz, jazzrock en rockjazz, beschikte Moonlight Records ook over albums in de varianten ‘ogredeathcorejazz’, ‘evening occamyjazz’ en ‘seksjazz’. Valentine had de huiself die hem begeleidde een smerige blik toegeworpen toen hij die laatste categorie benoemde, en de elf had het fatsoen om beschaamd te blozen.
‘Ik zoek het zelf wel,’ beet hij de winkelbediende toe, waarna het wezen zich luidkeels verontschuldigend doch dankbaar uit de voeten maakte.
Een kwartier later had hij de selectie tot twee albums weten te beperken. Hij zou ze allebei kunnen kopen, maar hij wilde er maar één, wilde niet onverschillig overkomen door de laatste keuze niet te maken. Wilde duidelijk maken dat hij Aurora kende, goed genoeg om een keuze tussen twee stomme albums te kunnen maken.
Hij liet zijn hand boven de previewknop van Classic Jazz for the Occult Select zweven, toen naast hem een stem klonk: ‘Dude, niet nóg eens. Maak gewoon een keuze. De rest van ons wil ook previews luisteren, oké, je bent niet de enige hier.’
Valentine keek op en zag een slungelige jongen met slecht zittende kleding, zijn gezicht een landschap van pukkels. Vol minachting keerde hij zich van de puber af. Dat onderkruipsel was geen reactie waard. De jongen benutte het moment door zelf een afgrijselijk sampleliedje aan te zetten.
Terwijl hij zich terugdraaide naar de albums, viel Valentines blik op een nieuwe binnenkomer: een jonge vrouw met een wilde haarbos, een donkere bloes vol kleurige bloemen en een wijde, katoenen broek. Ze paste in de winkel thuis, maar viel toch op. Ze was adembenemend mooi op een bescheiden manier, en keek vol verwondering om zich heen. Hij herkende haar toen ze wat dichterbij kwam en in een vak naast dat van hem begon te neuzen.
‘Blue,’ zei hij opgelucht. ‘Dat is lang geleden! Ik wist niet dat je ook in Londen woonde.’ Hij glimlachte. ‘Mag ik onbeleefd zijn en je lastigvallen met een vraag? Jij bent bekender met muziek dan ik… Ik twijfel tussen deze albums; het is voor mijn vrouw. Ik weet dat ze van jazz houdt, maar ik had niet door dat er zo veel verschillende jazz bestond. Enig idee?’ Hij hield Classic Jazz for the Occult Select en Oranges in the Summer voor haar op.