Weg

[AlessaJess]

Damien maakte een schuine opmerking over haar outfit die overduidelijk bedoeld was om haar meer op haar gemak te stellen. Haar mond trok iets minder strak bij de gedachte achter die poging. Daarnaast had hij niet zomaar een sandwich gemaakt, maar haar absolute favoriet. Zonder korstjes. Zij was blijkbaar niet de enige waarbij vreemde details over de ander waren blijven hangen.
Hij gaf haar zowel het bord als een glas wijn aan terwijl hij zelf op een van haar korstjes snackte. De zorgeloosheid waarmee hij dat deed, de manier waarop hij zonder moeite controle nam en voor haar uitliep… Drie jaar was een lange tijd. Ze nam een slok van de wijn. “Toen ik binnenkwam, was ik lichtelijk pissig en van plan een album te schrijven. Een soort… wraakalbum, zou je kunnen zeggen.” Ze trok haar wenkbrauw op en liet haar ogen over hem heen glijden terwijl hij zo ogenschijnlijk relaxed op de bank zat en toch alle aandacht in de wereld voor haar leek te hebben. “Maar het helpt niet echt dat je continu allemaal lieve dingen doet, dus kan je heel even¸ 3 seconden, kappen met zo attent te zijn?” Ze trok haar mondhoek op in een halve glimlach. Ze meende het nog deels ook. Maar grotendeels ook niet. Het vuur dat haar bloed deed koken mocht dan zo nu en dan wat kleiner worden door de veiligheid van hem, een deel van haar wist dat het een oneindige hoeveelheid brandstof had in de vorm van haar zelf. Ze moest iets doen met die energie. Ze moest het vuur in iets anders stoppen.
Ze plopte het servetje op tafel dat ze in het vliegtuig vol had gekalkt. “Dus, wat vind je? Wil je me helpen?”