07/02/2021, 22:23
Eventjes keek Moyra de blonde vrouw aan. Of man? Of toch… Het was een interessant figuur, dat wel. Want wie niet wist dat Smekkies alle smaken hadden, was een eerstejaars uit een Dreuzelmilieu of een dementerende bejaarde, maar deze eh man, vrouw, dinges was geen van beiden.
Ze glimlachte liefjes naar de klant.
“Zeker, alle smaken,” zei ze terwijl ze lolly’s met hun stokje in een halve bol stak. “Dus ook hele vieze.” Welke? Ha, dat mocht zij/hij/het zelf uitzoeken, want er moest toch iets te ontdekken blijven.
“Je bent niet van hier, neem ik aan?” Haar nieuwsgierigheid nam de overhand; en daarbij was deze figuur qua leeftijd niet zo irritant als menig Zweinsteinleerling. Echter: als ze al geen gender in kon schatten, zou het met leeftijd al helemaal niet meer lukken vandaag. Hoe dan ook: het was geen elf jaar oud.
Het gevoel dat ze aan het staren was, bekroop haar. Oh! Ja! Ze was aan het werk, en de winkel stond vol en zij liep hier een beetje te treuzelen. Even blikte ze naar de kassa, die gelukkig door een collega werd overgenomen. Maar: een klant was een klant. Die kwam voor snoepjes, niet voor haar.
“Waar hou je van als het snoepjes betreft? Misschien kan ik je wat laten proeven dan.”
Het was namelijk zo, dat er achter de winkel een keuken was, waar veel snoep door Zacharinus zelf werd geproduceerd. En zo af en toe… mislukte er wel eens eentje. Niet van smaak, natuurlijk, maar wel van vorm. Die waren goed om te proeven!
“Iets van chocolade? Of suikergoed? Of iets met munt?”
Ze glimlachte liefjes naar de klant.
“Zeker, alle smaken,” zei ze terwijl ze lolly’s met hun stokje in een halve bol stak. “Dus ook hele vieze.” Welke? Ha, dat mocht zij/hij/het zelf uitzoeken, want er moest toch iets te ontdekken blijven.
“Je bent niet van hier, neem ik aan?” Haar nieuwsgierigheid nam de overhand; en daarbij was deze figuur qua leeftijd niet zo irritant als menig Zweinsteinleerling. Echter: als ze al geen gender in kon schatten, zou het met leeftijd al helemaal niet meer lukken vandaag. Hoe dan ook: het was geen elf jaar oud.
Het gevoel dat ze aan het staren was, bekroop haar. Oh! Ja! Ze was aan het werk, en de winkel stond vol en zij liep hier een beetje te treuzelen. Even blikte ze naar de kassa, die gelukkig door een collega werd overgenomen. Maar: een klant was een klant. Die kwam voor snoepjes, niet voor haar.
“Waar hou je van als het snoepjes betreft? Misschien kan ik je wat laten proeven dan.”
Het was namelijk zo, dat er achter de winkel een keuken was, waar veel snoep door Zacharinus zelf werd geproduceerd. En zo af en toe… mislukte er wel eens eentje. Niet van smaak, natuurlijk, maar wel van vorm. Die waren goed om te proeven!
“Iets van chocolade? Of suikergoed? Of iets met munt?”