17/01/2021, 00:02
“Wat hebben we hier!” Hij viste iets uit een lade waarvan hij niet wist wat het was. Het was kokervormig, rond en er zat een knopje aan. Ondertussen deed Theodora handschoenen aan. Handschoenen! Heus! Wat een vertoning!
“Wat? Vind je mij een wilde kat die met handschoenen moeten worden aangepakt? Wat een eer.”
Ze greep alles wat hij vastgehouden had, terug, als een leeuwin die haar kroost verdedigde en daarna duwde ze zo’n beetje haar toverstok onder zijn neus. Of hij weg wilde gaan.
“Okééé,” gaf hij min of meer toe. Hoewel daar natuurlijk wel een addertje onder het gras zat, want zijn broer en zus waren er natuurlijk ook nog. “Dan ga ik Dylan en Caroline naar je toe sturen. Altijd leuk, die twee! En daarbij… willen onze ouders echt heel graag weten wat voor spulletjes jij hier allemaal hebt, natuurlijk.”
Mason vond zijn eigen ouders nog niet half zo erg als die van Theodora wat bloedzuiverheid betreft. Dat kwam natuurlijk vooral omdat de familie Noot wat rijker was en zelfs in de laatste tovenaarsoorlog aan de kant van Voldemort had gevochten. Dat hadden zijn ouders niet, die hadden zich er afzijdig van gehouden en leken er ook geen mening over te hebben.
“Vrede zij met u!” riep hij jolig. “En met uw Dreuzelzooi! Doei!”
Wedden dat ze hem nu zou vervloeken? Dat werkte best sfeerverhogend. Of hij ging werkelijk doen wat hij zei en zijn broertje influisteren dat Theodora had toegezegd dat hij op die kamer de papierspuugmachine stuk mocht komen maken. Altijd leuk. Er waren nog meer opties maar die liet hij graag aan die gekke Theodora over. Pff… handschoenen! Dat kind moest zich echt na laten kijken.
“Wat? Vind je mij een wilde kat die met handschoenen moeten worden aangepakt? Wat een eer.”
Ze greep alles wat hij vastgehouden had, terug, als een leeuwin die haar kroost verdedigde en daarna duwde ze zo’n beetje haar toverstok onder zijn neus. Of hij weg wilde gaan.
“Okééé,” gaf hij min of meer toe. Hoewel daar natuurlijk wel een addertje onder het gras zat, want zijn broer en zus waren er natuurlijk ook nog. “Dan ga ik Dylan en Caroline naar je toe sturen. Altijd leuk, die twee! En daarbij… willen onze ouders echt heel graag weten wat voor spulletjes jij hier allemaal hebt, natuurlijk.”
Mason vond zijn eigen ouders nog niet half zo erg als die van Theodora wat bloedzuiverheid betreft. Dat kwam natuurlijk vooral omdat de familie Noot wat rijker was en zelfs in de laatste tovenaarsoorlog aan de kant van Voldemort had gevochten. Dat hadden zijn ouders niet, die hadden zich er afzijdig van gehouden en leken er ook geen mening over te hebben.
“Vrede zij met u!” riep hij jolig. “En met uw Dreuzelzooi! Doei!”
Wedden dat ze hem nu zou vervloeken? Dat werkte best sfeerverhogend. Of hij ging werkelijk doen wat hij zei en zijn broertje influisteren dat Theodora had toegezegd dat hij op die kamer de papierspuugmachine stuk mocht komen maken. Altijd leuk. Er waren nog meer opties maar die liet hij graag aan die gekke Theodora over. Pff… handschoenen! Dat kind moest zich echt na laten kijken.