Meet McAllen

[Timsel]

‘Hoi oma!’ zei Frodo opgelaten toen Abigail haar begroet had. Hij had er meteen spijt van; dat klonk natuurlijk een beetje gek, want McAllen was zijn oma helemaal niet. Niet eens adoptieve oma. Schoonoma wel, maar wie noemde de oma van zijn vriendin nou ‘schoonoma’? Hij besloot verder maar niets te zeggen, misschien dat McAllen het niet eens opmerkte omdat ze al blij was dat Abigail er in ieder geval was en het helemaal niet opgemerkt had.
Frodo gaf haar in ieder geval heel beleefd een hand en toen Abigail naar binnen ging zei hij maar: ‘Zullen wij dan ook maar naar binnen gaan?’ Het was immers verschrikkelijk koud en hierbuiten staan was ook maar buiten. Bovendien had hij, ook niet onbelangrijk, nog steeds geen jas aan. Hij volgde oma Fox, zoals hij haar noemde, naar binnen en keek wat rond. Echt zo’n oma-huis. Met schilderijen aan de muur, zo’n oude kroonluchter, houten wanden, etc. Het rook er ook een beetje muf.
Ze gingen naar de woonkamer, waar Frodo een open haard zag, een eettafel, een stel banken, vele boekenplanken en een kerstboom in de boek van de kamer. Hij ging naast Abigail op de bank zitten terwijl oma McAllen vroeg wat ze wilden drinken.
‘Doe maar een elfenwijntje,’ zei Frodo. Het was immers kerst. Dan was dat wel gepast toch, ook al was het nog vroeg op de avond? Nadat Abigail had gezegd wat ze wilde drinken waren ze even alleen.
‘Oké,’ mompelde hij. ‘Ik weet dat we dit van tevoren uitgebreid besproken hadden – maar waarover moet ik ook alweer kletsen? Ik ben bang dat ik een beetje een blackout heb.’