Kerst met Nootjes

[Blossom]

Uiteindelijk waren de vrienden van Mason op één hand te tellen en zat er niemand diep in zijn hart, maar hij lag bij de andere Zwadderaars zo slecht nog niet. Hij had geen grootheidswaanzin, hij was geen dolle lesbi, hij handelde niet in verboden zaken en hij was geen treurzeur, geen wandelende versiertruc en geen losgeslagen stuiterbal. Hij was er gewoon, maar om al die trieste figuren ineens tot zijn vrienden te rekenen, dat ging hem ietwat te ver. Theodora had dus niets van zijn vrienden te vrezen, al wist ze dat niet want ze spraken elkaar nooit.
’Wat moet je?’ vroeg ze vijandig. Mason vond dat wel geinig. Het was net alsof hij haar betrapt had op het toilet.
“Vrolijk Kerstfeest!” liet hij haar weten vanachter een gesloten deur. “Ooooh, was je daar met heel stiekeme dingetjes bezig die ik - en zeker ook je ouders - niet mogen weten?”
Ze zei dat ze niet wist waarover hij het had, en probeerde hem weg te duwen met haar ogen. Nah, haar Basilisk-imitatie was van korte duur en werkte eerder averechts. Hij zette zijn voet tegen de deur voordat ze die met een klap zou dichtslaan, waarna ze verklaarde dat ze zich om zou gaan kleden.
“Dat is, zo te zien, hoognodig. Wat ga je aantrekken? Een andere charmante vuilniszak?” Een beetje pesten mocht toch wel? Opnieuw opende hij de deur en zag Theodora in nog steeds dezelfde rare kleding. Daar besteedde hij echter geen aandacht aan; hij liep verder naar binnen en trok een toetsenbord onder een kleed vandaan.
“Plastic alfabet, hmm. Wat is dit voor een Dreuzelding? Een Runenvertaler?” Het was een ding met een stekker. Raar dat Theodora dat in huis had. Hij bekeek het even aan de boven en onderkant, typte er wat op en constateerde dat er niks gebeurde - dat was te zeggen; totdat er een ding onder een doek een raar PLOINK-geluid gaf.