Hogere sferen

[AlessaJess]

“Oh nee. Meen je dat?” Het was een belachelijke vraag om te stellen: Blue kon zich niet voorstellen dat Trevor ooit een grap zou maken over zo’n serieuze kwestie, maar ze had overal gezocht naar het lappen popje dat haar moeder had gemaakt voor Ukkie en als ze het hier niet had laten liggen, was ze het echt kwijt. “Flut,” kreunde ze verslagen en ze gaf Gwin nog maar een extra knuffel uit pure ellende.
“Nee. Ik heb hem echt nergens meer zien liggen. Jij was soort van onze laatste hoop. Ik dacht dat Ukkie of Gwin hem misschien had verstopt na hun laatste speelafspraakje, maar helaas.” Ze blies haar wangen vol met lucht. “Misschien dat we hem na de kerst wel in een van de pakjes zullen vinden?” Oké, nee. Dat was belachelijk. Ukkepulkjes konden geen cadeautjes inpakken en de kans dat Damien of zij het niet door zou hebben gehad als het knuffeltje er per ongeluk tussen was beland terwijl zij aan het inpakken waren was wel heel erg klein. Maar toch! Waar kon ze anders nog kijken? “Laat maar zitten,” mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders.
Maar met de kerstdozen op de tafel uitgestald kon ze niet lang in die rottige emoties blijven hangen. Trevor vond een van haar plannen mooi! En daarnaast zou ze wel een oplossing vinden voor dat knuffeltje. Dat deed ze altijd.
Ze wilde echt heel graag aan de slag gaan, maar voor ze het wist, werd ze door Trevor onceremonieel in een stoel werd geduwd. Ze wilde al weer opstaan om te helpen met de koffie die ze al een uur – of vijf minuten – geleden vergeten was, toen hij haar vroeg of ze er gember in wilde.
Ze zette haar meest zoete stem op en grijnsde engeltjesachtig. “Gember en kaneel, alsjeblieft?” ze ging er niet vanuit dat Trevor slagroom in huis had, maar dit was bijna even goed.
Ze kon alleen niet stil blijven zitten en pakte de doos met koekjes van het aanrecht en zette het op tafel, nadat ze alle maquettes – op degene die Trevor had gekozen na, natuurlijk – op een stapel terug in de kast zette. Ze zou ze aan het eind van de dag wel weer terug smokkelen en ze tussen de cadeautjes onder de boom leggen voor hun grote verrassing op kerstavond.
“We kunnen, als we langs de kerstbomen stal gaan, vast ook nog wel even naar wat tips vragen voor de kruidentuin van Lila als je wil? Op zich klinkt niet bepaald levend, vrij doods,” Al zou dat op zich niet de eerste keer zijn dat Trevor dingen een beetje extreem dramatisch verwoordde. “maar wie weet hebben ze toch nog iets wat zou kunnen helpen? En zo niet kunnen we altijd nog kijken of we ergens wat vervanging kunnen halen!”