24/12/2020, 01:12
Hij had kunnen verwachten dat Blue het niet zou verdragen dat hij geen boom zou nemen. Het was heus niet zo moeilijk om ze te verzorgen, drukte ze op zijn hart. Desnoods verstopte ze wekkers in zijn appartement. Trevor knipperde met zijn ogen terwijl hij probeerde om die informatie te verwerken, maar gaf het op. Soms verbaasde het hem dat Blue een functionerende volwassene was.
Alsof ze niets geks gezegd had, scharrelde ze in de richting van Gwin, die ze in het oog had gekregen. Op luide fluistertoon zei ze dat ze een supergeheim cadeau voor de minidraak had meegebracht. Het bleek een prutserig bolletje vilt te zijn in de vorm van een puntmutsje, dat leek op de muts die Blue zelf droeg. Gwins dag kon alvast niet meer stuk met haar twee nieuwe buiten.
‘Je verwent dat ding veel te veel,’ zei Trevor, terwijl Gwin zich tussen de papiersnippers ingroef en gelukkig miepte. ‘Over verwende schepsels gesproken, heb je dat knuffelbeest van Puck nog teruggevonden? Hij ligt hier echt niet.’
Toen ze zag dat hij haar schoenendozen op tafel had gezet, stemde Blue er verrassend genoeg meteen mee in om de maquette te gebruiken die hij aanwees, waardoor Trevor vermoedde dat er een of andere twist in zat. Zouden de kerstlampjes op Kerstavond ‘Happy Christmas’ uitspellen en beginnen te zingen of zo? Veel tijd had hij niet om daarover na te denken, want Blue stond figuurlijk te trappelen om te gaan.
‘Rustig aan, Dreuzelmeisje. Mij was koffie beloofd,’ zei Trevor en hij duwde Blue op een van de stoelen aan de keukentafel. Het zou hem niets verbazen als ze allang was vergeten dat ze überhaupt het koffieapparaat aan had gezet. D en zij hadden niet voor niets een luid zingende ketel die hen eraan herinnerde wanneer hun theewater kookte. Aan de zonnige kant had hij nu in ieder geval regie in zijn eigen keuken. ‘Wil je er gember in?’
((Ik weet dat Blues Ukkepulk Ukkie heet, maar ik stel me zo voor dat Trevor dat niet over zijn lippen krijgt, dus heeft hij er Puck van gemaakt.))
Alsof ze niets geks gezegd had, scharrelde ze in de richting van Gwin, die ze in het oog had gekregen. Op luide fluistertoon zei ze dat ze een supergeheim cadeau voor de minidraak had meegebracht. Het bleek een prutserig bolletje vilt te zijn in de vorm van een puntmutsje, dat leek op de muts die Blue zelf droeg. Gwins dag kon alvast niet meer stuk met haar twee nieuwe buiten.
‘Je verwent dat ding veel te veel,’ zei Trevor, terwijl Gwin zich tussen de papiersnippers ingroef en gelukkig miepte. ‘Over verwende schepsels gesproken, heb je dat knuffelbeest van Puck nog teruggevonden? Hij ligt hier echt niet.’
Toen ze zag dat hij haar schoenendozen op tafel had gezet, stemde Blue er verrassend genoeg meteen mee in om de maquette te gebruiken die hij aanwees, waardoor Trevor vermoedde dat er een of andere twist in zat. Zouden de kerstlampjes op Kerstavond ‘Happy Christmas’ uitspellen en beginnen te zingen of zo? Veel tijd had hij niet om daarover na te denken, want Blue stond figuurlijk te trappelen om te gaan.
‘Rustig aan, Dreuzelmeisje. Mij was koffie beloofd,’ zei Trevor en hij duwde Blue op een van de stoelen aan de keukentafel. Het zou hem niets verbazen als ze allang was vergeten dat ze überhaupt het koffieapparaat aan had gezet. D en zij hadden niet voor niets een luid zingende ketel die hen eraan herinnerde wanneer hun theewater kookte. Aan de zonnige kant had hij nu in ieder geval regie in zijn eigen keuken. ‘Wil je er gember in?’
((Ik weet dat Blues Ukkepulk Ukkie heet, maar ik stel me zo voor dat Trevor dat niet over zijn lippen krijgt, dus heeft hij er Puck van gemaakt.))
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)