Grijze dagen

[AlessaJess]

Blue hoorde een bonk naast zich en ze draaide zich vlug om. “Trevor?” ze hoopte dat het Trevor was, maar het ding dat al haar zintuigen op scherp had gezet en dat ook altijd omhoog kwam als ze oog in oog stond met het gevaarlijkere soort fabeldieren, fluisterde haar toe dat ze haar hoofd goed op z’n plek moest houden en voorzichtig moest zijn. Ze luisterde. Enige angst die ze net nog had gevoeld verdween als sneeuw voor de zon. Het ongemak bleef, maar dat was goed. Met ongemak kon je functioneren. Angst werkte verlammend. Met angst ging je in je eentje in de rimboe dood. Ze spitste haar oren, op zoek naar een ander geluid, toen de lichten boven haar begonnen te flikkeren. Er sloegen wat vonken vanaf en toen werd alles donker om haar heen. Ze trok haar staf en liep langzaam in de richting waar het eerste geluid vandaan was gekomen. Ze overwoog haar staf weer op te laten lichten, maar met de donkerte waar zij stond, zou dat haar niet alleen blind maken voor de schaduwen om haar heen, maar haar ook een vuurtoren maken voor de anderen die zich in die schaduwen verborgen. Als die er waren… Haar instinct zei van wel.
Ze volgde de bocht in de weg en zag wat licht aan het eind van de gang. Het kostte haar ogen een seconde om bij te stellen aan het kleine verschil in helderheid, maar dat was genoeg om haar de doos voor haar voeten te laten missen. Met een smak viel ze vooruit, en hoewel ze automatisch nog een judorol maakte, belandde ze onhandig op haar rug.