Hogere sferen

[Rowace]

Het fijne aan Blue was dat ze nooit te lang in negatieve gevoelens bleef hangen. Trevor had geen idee hoe ze dat deed, maar haar teleurstelling over zijn kerstloze appartement zette ze razendsnel om in een nieuw plan, waarbij ze uitgebreid duidelijk maakte dat het niet zíjn schuld was dat hij nog niets had uitgevoerd. Ze weigerde niet alleen om zelf bij de pakken neer te gaan zitten, maar leek ook te willen zeggen: Waag het niet om down te worden van deze kleine tegenslag.
Ze liet alles uit haar handen vallen bij de bank, behalve de geurende doos, die ze meenam naar de keuken. Trevor volgde haar om te voorkomen dat ze – zoals de vorige keer – rond zou snuffelen in zijn aanrechtkastjes en de boel overhoop zou halen op zoek naar haar lievelingsmok. Ondanks dat ze het al deed vanaf het moment dat hij op zichzelf ging wonen zo’n vijf jaar geleden, kon hij er nog steeds niet goed tegen dat ze zich zo spontaan en schaamteloos in zijn keuken bewoog, alsof het de hare was. Dat zou ze vast wijten aan zijn ouderwets strenge opvoeding – hij had geleerd dat gasten zich dienden te gedragen als gasten.
Terwijl Blue onverstoorbaar aankondigde dat ze wel voor de koffie wilde zorgen zodat hij haar koekjes op kon eten, landde Gwin op Trevors schouder. Via zijn arm klom ze naar beneden naar het aanrecht, waar ze nieuwsgierig de koekjesdoos beklom. Daar trappelde ze net zo lang met haar vleugeltjes op het deksel tot Trevor het van de doos af haalde. Prompt dook de speelgoeddraak op de gemberkoekmannetjes; toen Trevor het speelgoeddraakje van de koekjesberg af trok, protesteerde ze met een boos geluidje en een minuscuul vuurwolkje. Trevor snoof en brak het hoofd van een van de poppetjes af voor Gwin. Triomfantelijk pakte ze het aan met al haar pootjes en met moeizame wieken van haar dunne vleugels voerde ze het stukje koek af naar een nestje dat ze op de keukentafel had gemaakt van oud papier.
‘Nee, ik had nog geen plannen voor vanmiddag, fijn dat je het vraagt,’ merkte Trevor op terwijl hij op het been van het koekje af beet. Mentaal schrapte hij alle dingen van zijn lijst die hij eigenlijk had willen doen. Er viel vrij weinig tegen Blue in te brengen als zij eenmaal iets in haar hoofd had – en misschien was het wel goed om even de deur uit te gaan. Het was al een tijdje geleden dat hij niet alleen maar met werk bezig was geweest. Kerst was hoogseizoen voor Spreukzoekend Londen. ‘Ik neem aan dat je al wat winkels in gedachten hebt? Lekkere koekjes, trouwens.’