Back to the Future!

[PinkyTonks]

Eigenlijk was Aster toch liever vertrokken, want ze vond Pepijns beste vriend precies toch niet heel erg aardig. Maar hij gebaarde dat ze mocht blijven zitten en ze was te geïntimideerd om iets anders te doen. In plaats daarvan, nam ze kleine slokjes van haar thee, terwijl ze muisstil toekeek hoe Frodo Pepijns huis begon te doorzoeken. Ze had normaal gezien wel een talent om zichzelf in de achtergrond te laten verdwijnen, zodat mensen überhaupt vergaten dat ze in dezelfde ruimte zat. Pepijn probeerde echter nog steeds een gesprek met haar aan te knopen, om de situatie wat minder ongemakkelijk te maken, maar Aster vond dat het wat tegenovergesteld werkte. Pepijns beste vriend was zijn huis aan het doorzoeken, daar kon je toch niet kalm onder blijven? En Aster hoefde hier echt niet bij te zijn... Vooral niet toen Frodo 'beschuldigingen' naar Pepijn begon te gooien over dat hij misschien wel Gruzielementen in zijn huisje aanwezig zou hebben. Aster keek geschokt naar de twee mannen. Dat was wel een extreme accusatie!
Daarbij kon Aster niet geloven dat die aardige Pepijn Gruzielementen in zijn huisje bewaarde. Hij zag er zelf een beetje bleekjes van. Frodo leek anderzijds vastberaden dat er één of ander duister voorwerp verstopt moest zijn en ging hardnekkig door met zoeken. En inderdaad, niet veel later haalde hij een medaillon uit een bloempot. 
Aster wist niet goed wat ze ervan moest denken, op zich was het nog niet zo vreemd om een medaillon in het huis van een tovenaar te vinden. Haar vader bijvoorbeeld, had ook een heleboel vreemde spullen in zijn werkkamer liggen. Daar schreef hij dan ellenlange essays over. Maar Aster moest toegeven dat een bloempot wel een beetje een rare plek was om het medaillon neer te leggen. Behalve als het misschien waardevol was. Haar moeder verstopte haar sieraden ook in een porseleinen eendenbeeldje, voor het geval er ooit ingebroken zou worden. 
Pepijn leek er alleszins van aangedaan dat Frodo het voorwerp voor zijn neus hield en Aster geloofde hem best dat zijn vogelvrienden het hem gegeven hadden. Maar als het echt een speciaal magisch voorwerp was, had hij het moeten indienen bij het Ministerie en dat was niet gebeurd. Aster kon het moeilijk inschatten vanaf haar plaats aan de keukentafel. De ketting was niet zo groot en Pepijn blokkeerde deels haar zicht. En op zulke momenten ging Asters nieuwsgierigheid de overhand spelen. Ze stond stilletjes op en ging wat dichter bij de twee jongens staan. Het medaillon bestond uit gouden schijfjes en een zandloper met paars zand in het midden. Het voorwerp zei Aster niets, maar ze zag er wel tekens op staan. Eigenlijk moest ze zich hier niet mee bemoeien, maar misschien kon ze met haar kennis van runen wel ontcijferen wat de ketting juist was en kon ze op die manier Pepijn al van een heleboel miserie besparen.
"Zou ik eens mogen kijken?" vroeg ze voorzichtig aan Frodo, bang dat hij misschien op haar zou uitvliegen, ze bleef namelijk nog altijd een Zweinsteinleerling: "Ik kan misschien wel lezen wat erop staat."