23/12/2020, 01:20
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 23/12/2020, 12:24 door AlessaJess.)
Te laat drong tot haar door dat Trevor haar nog probeerde tegen te houden voor hij een beetje verloren achter haar bij de deuropening bleef staan en het duurde een halve seconde voor haar brein om te verwerken wat hij haar nou probeerde te vertellen. Ze kon een lichte golf van teleurstelling niet voorkomen, maar drukte het wel gauw weg. Als Trevor toegaf dat hij ergens niet aan toe was gekomen, en dan al helemaal met iets wat bijna alleen maar eerbied kon worden genoemd in zijn stem, wist je dat het menens was – en dat hij waarschijnlijk de afgelopen paar dagen alleen maar van koffie en werk had geleefd. Ze had hem ook veel te veel overvallen met die maquettes, besloot ze. Hij had haar nog zo verteld dat hij niet zo van de kerstversiering was. En dan liet ze het hem maar helemaal in zijn eentje achter, verwachtende dat hij het wel even in zijn eentje op kon knappen! Dit had ze beter kunnen aanpakken en hier was de beste herkansingsmogelijkheid!
Zijn excuses waren een sarcastische rotzooi van woorden, maar voor Trevors doen was dit bijna net zoiets als wanneer een ander mens letterlijk op zijn knieën was gaan zitten om haar om vergeving te smeken. Ze lachte hem met complete eerlijkheid toe. “Hush. Mond houden, geen probleem. Ik had moeten weten dat flitsende lichtjes niks voor jou waren – om eerlijk te zijn vroeg ik me al af of ik die er überhaupt wel bij had moeten doen, verkeerde keuze, jammer. Maar in ieder geval hebben we nog meer dan genoeg tijd. Niks is verloren!”
Blue dumpte alle lichtjes die ze in haar handen had op de bank, zette de tas met cadeautjes die ze onder de kerstboom uit had willen stallen op de grond en zette de doos met versgebakken gingerbread cookies die ze met Trevor had willen versieren neer op het aanrecht – en wanneer ze zei dat Blue ze samen met Trevor had willen versieren, bedoelde ze natuurlijk eigenlijk dat zij ze had willen versieren in gezelschap van Trevor die haar kon vertellen wanneer ze op het punt stond een grote versierfout te maken.
“Pak een van die koekjes. Of twee. Of zes! Ik zet een kop koffie voor ons en dan gaan we de deur uit. Ik ga je hier niet alleen laten om je dit helemaal zelf op te laten knappen, dus maak je borst maar nat! Wij gaan shoppen!”
Zijn excuses waren een sarcastische rotzooi van woorden, maar voor Trevors doen was dit bijna net zoiets als wanneer een ander mens letterlijk op zijn knieën was gaan zitten om haar om vergeving te smeken. Ze lachte hem met complete eerlijkheid toe. “Hush. Mond houden, geen probleem. Ik had moeten weten dat flitsende lichtjes niks voor jou waren – om eerlijk te zijn vroeg ik me al af of ik die er überhaupt wel bij had moeten doen, verkeerde keuze, jammer. Maar in ieder geval hebben we nog meer dan genoeg tijd. Niks is verloren!”
Blue dumpte alle lichtjes die ze in haar handen had op de bank, zette de tas met cadeautjes die ze onder de kerstboom uit had willen stallen op de grond en zette de doos met versgebakken gingerbread cookies die ze met Trevor had willen versieren neer op het aanrecht – en wanneer ze zei dat Blue ze samen met Trevor had willen versieren, bedoelde ze natuurlijk eigenlijk dat zij ze had willen versieren in gezelschap van Trevor die haar kon vertellen wanneer ze op het punt stond een grote versierfout te maken.
“Pak een van die koekjes. Of twee. Of zes! Ik zet een kop koffie voor ons en dan gaan we de deur uit. Ik ga je hier niet alleen laten om je dit helemaal zelf op te laten knappen, dus maak je borst maar nat! Wij gaan shoppen!”