Hogere sferen

[Rowace]

- Een wervelwind waait binnen

Waarvoor dank

In deze koude, warme winternacht -

---

Trevor hoorde haar voordat hij haar zag. Blue gaf hem amper de tijd om de deur van zijn appartement te openen, voor ze al met stralend gezicht aankondigde dat ‘de kerstbrigade’ er was. Hij had geen idee wat zo’n brigade inhield, maar Blue kennende kwamen er veel warme chocolademelk en koekjes in grappige vormpjes bij kijken. In haar armen hield ze kluwen plastic draad met traanvormige lampjes eraan, die Trevor vagelijk herkende als Dreuzelkerstlichtjes. Ook droeg ze een tas en een kartonnen doos waar heerlijke geuren uit ontsnapten.
Haar enthousiasme spoelde over hem heen in een golf van schuldgevoel. Ze had inderdaad een week of twee geleden een berg maquettes afgeleverd, omdat Trevor had laten vallen dat hij nog geen kerstversiering had gekocht en hij geen puf had om zich over het interieurdesignaspect van de kerst te buigen. Hij had haar beloofd om iets met haar nogal uitgebreide kerstvisie voor zijn appartement te doen en hoewel hij dat ook echt gemeend had, was hij er nog niet aan toe gekomen. Deels omdat hij andere dingen aan zijn hoofd had, en deels omdat alle hyperactieve kerstvreugde hem onrustig maakte. Hij had zo het vermoeden dat hij dat beter niet tegen Blue kon zeggen. Ze had echt haar best gedaan op die maquettes.
‘Blue –’ begon hij, maar ze was al langs hem naar binnen geglipt, waar haar grijns op haar gezicht verstarde. Hij had wat lichtjes opgehangen die nog uit zijn vorige appartement kwamen, maar veel verder was hij niet gekomen. ‘Ik was heus wel van plan om naar die modellen van je te kijken,’ schoot hij in de verdediging. ‘Ik heb er gewoon nog geen tijd voor gevonden. En ze waren nogal intens, met al die glitter en flitsdingen. De bezwering die je erover heb uitgesproken, is… nogal hardnekkig en ik kreeg hem niet opgeheven zonder de boel kapot te maken.’
Dat laatste zei hij niet zonder bewondering. Andermans appartement in het miniatuur nabouwen om interieurvoorstellen te kunnen doen was een bizarre hobby om te hebben, maar Blue was gedreven om het allerbeste uit haar hobby’s te halen. Voor de tijdelijke, simpele glitter-en-glansspreuk die in alle fröbelboeken te vinden was, deed ze het niet. Het zou hem niets verbazen als ze haar bezwering zelf had uitgevonden.
‘Maar dat zorgde er wel voor dat ik je modellen tijdelijk in een kast heb geparkeerd omdat ik anders lichtelijk gek werd. Mijn welgemeende excuses, en ik ga diep door het stof, et cetera.’