22/12/2020, 22:13
Aster kreeg een beetje een déjà vu toen ze met Anthony de heuvel naar Zweinsveld afliep. De vorige keer was net iets meer dan een maand geleden geweest om Anthony's verjaardag te vieren. Ondertussen was Aster al enkele dagen geleden verjaard. De vorige keer was er ook een groot vuur geweest. Het enige verschil met nu was dat het vuur zich iets buiten het dorpje bevond en er wat meer kraampjes stonden, maar er lag vooral een heel erg dik pak sneeuw. Ze hadden zich allebei heel dik ingepakt tegen het koude weer. Een dikke jas en sneeuwbestendige schoenen (zelfs lichtjes behekst, zodat ze nog makkelijker waren om mee door de sneeuw te ploeteren) en hun dikke wollen afdelingssjaal. Aster een mooie blauwe en Anthony een felle rode. Zo wisten de mensen ook ineens dat ze nog leerlingen waren.
Ondanks het dikke witte tapijt, sneeuwde het niet meer op dit moment en scheen de zon zelfs. De temperatuur was desondanks nog steeds onder het vriespunt, maar de sneeuw glinsterde wel erg mooi.
Aster kneep even in Anthony's hand, toen ze het kampvuur bereikten. Het was nog vele groter en mooier dan dat van een maand geleden. Misschien kwam dat omdat het nu niet tussen de huizen stond en er geen gevaar bestond dat het iets in de fik zou steken.
Er waren nog niet zoveel leerlingen, of toch niemand die Aster kende. Een beetje verderop zag ze wel Pepijn staan met professor Brøndsted. Er stond ook een man naast met witblond haar... of was het nu een vrouw. Aster kneep even haar ogen tot spleetjes, maar ze kon niet zeggen wie de persoon naast Pepijns zijde was. Een speciale verschijning was het wel. Ze stak even haar hand uit naar het trio, omdat ze Pepijn nu eenmaal wel goed kende en het niet kon maken om hem voorbij te lopen. Misschien dat ze straks nog wel even fatsoenlijk gedag ging zeggen, nu leek hij echter in een gesprek verwikkeld te zijn.
"Dat is dus Pepijn," vertelde ze Anthony, omdat ze het wel vaker over de ex-Ravenklauw had, maar Anthony er niet direct een gezicht op kon plakken. Nu zou er misschien een vaag lichtje gaan branden bij haar vriendje, aangezien Pepijn wel vaker op het schoolterrein te spotten was.
Ze liep samen met Anthony een toertje langs de kraampjes om te kijken wat er allemaal verkocht werd. De meeste kraampjes verkochten lekker eten of warme dranken en de anderen waren vooral voor kleine kerstcadeautjes of kerstversiering. Hangertjes, kerstballen, magische kerstkaarten, of vliegende kerstmannen voor aan het plafond. Je kon het nog zo gek niet bedenken aan kerstversiering of het was er.
"En wat denk je," vroeg ze plagend, terwijl ze naar een bewegende rendiertaartensnijder wees: "Zouden je ouders dat niet appreciëren als kerstcadeau?" Anthony's ouders waren heel klassieke Dreuzels die het niet zo hadden op magie. Ze zouden vast een hartaanval krijgen als Anthony met zoiets thuis kwam. Zeker omdat het rare ding nog eens 'Rudolph the Red Nose Reindeer' begon te zingen, toen ze langs het kraampje heen liepen. Nee, dat zou niet eens een tovenaar met gezond verstand kopen!
Ondanks het dikke witte tapijt, sneeuwde het niet meer op dit moment en scheen de zon zelfs. De temperatuur was desondanks nog steeds onder het vriespunt, maar de sneeuw glinsterde wel erg mooi.
Aster kneep even in Anthony's hand, toen ze het kampvuur bereikten. Het was nog vele groter en mooier dan dat van een maand geleden. Misschien kwam dat omdat het nu niet tussen de huizen stond en er geen gevaar bestond dat het iets in de fik zou steken.
Er waren nog niet zoveel leerlingen, of toch niemand die Aster kende. Een beetje verderop zag ze wel Pepijn staan met professor Brøndsted. Er stond ook een man naast met witblond haar... of was het nu een vrouw. Aster kneep even haar ogen tot spleetjes, maar ze kon niet zeggen wie de persoon naast Pepijns zijde was. Een speciale verschijning was het wel. Ze stak even haar hand uit naar het trio, omdat ze Pepijn nu eenmaal wel goed kende en het niet kon maken om hem voorbij te lopen. Misschien dat ze straks nog wel even fatsoenlijk gedag ging zeggen, nu leek hij echter in een gesprek verwikkeld te zijn.
"Dat is dus Pepijn," vertelde ze Anthony, omdat ze het wel vaker over de ex-Ravenklauw had, maar Anthony er niet direct een gezicht op kon plakken. Nu zou er misschien een vaag lichtje gaan branden bij haar vriendje, aangezien Pepijn wel vaker op het schoolterrein te spotten was.
Ze liep samen met Anthony een toertje langs de kraampjes om te kijken wat er allemaal verkocht werd. De meeste kraampjes verkochten lekker eten of warme dranken en de anderen waren vooral voor kleine kerstcadeautjes of kerstversiering. Hangertjes, kerstballen, magische kerstkaarten, of vliegende kerstmannen voor aan het plafond. Je kon het nog zo gek niet bedenken aan kerstversiering of het was er.
"En wat denk je," vroeg ze plagend, terwijl ze naar een bewegende rendiertaartensnijder wees: "Zouden je ouders dat niet appreciëren als kerstcadeau?" Anthony's ouders waren heel klassieke Dreuzels die het niet zo hadden op magie. Ze zouden vast een hartaanval krijgen als Anthony met zoiets thuis kwam. Zeker omdat het rare ding nog eens 'Rudolph the Red Nose Reindeer' begon te zingen, toen ze langs het kraampje heen liepen. Nee, dat zou niet eens een tovenaar met gezond verstand kopen!
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)