Weakness

[Blossom]

Het was dat Moyra doorbetaald kreeg, maar ze zat tijdelijk zonder werk. Het Zoetwarenhuis was dicht! Dat moest van die klojo’s van het Ministerie, die in haar ogen absoluut niks goed konden doen. Eerst had het Zoetwarenhuis te kampen gehad met regels en wetten en dwingende adviezen, voor magische lotions, voor gezichtsbedekkende Bezweringen, voor het niet meer mogen knuffelen van iedereen die ze liefhad. Daarna werden haar werkuren beperkt en uiteindelijk volledig op nul gezet.
Voor de crisis was alles anders, maar ook toen was het zo dat als ze eens met Maggie sprak, ze zorgvuldig Maggies werk vermeed, want ze zat nooit op meningsverschillen te wachten. Op dit moment wist ze wel dat Maggie thuis moest werken, en aangezien Moyra zichzelf zo’n beetje dood verveelde, vond ze best dat ze eens bij Maggie langs kon gaan. Dat kon toch geen kwaad?
Op haar mooie nieuwe hakjes, gehuld in een frivool strak donkerblauw jurkje en met haar zwarte (oké er zat hier en daar een grijze tussen) netjes omhoog gestoken met nonchalante plukjes langs haar gezicht, huppelde ze door de straat van Maggie, recht op haar voordeur af.
De deurklopper klepperde vrolijk met haar mee en voordat Maggie open kon doen, opende Morya het klepje van de brievenbus van de voordeur en riep: “Halloo-ooo! Mag ik op quarantainebezoek? Je mag twee mensen binnenlaten en ik ben maar alleen, joehoe!”
Er leek echter nog niet direct teken van leven te zijn. Dat was raar. Was Maggie gaan shoppen? Oh, nee, dat kon niet; de winkels waren dicht. Hmm, vreemd.
Nogmaals klepperde ze aan de deurklopper. Was alles wel goed daarbinnen?