08/12/2020, 17:57
Ze grinnikte een beetje naar de ongelovige, doch hoopvolle blik waarmee Trevor naar het gebouw keek. Hij had er duidelijk niet heel veel vertrouwen in. Heerlijk. Des te groter zou de aangename verrassing zijn wanneer hij door had hoe geweldig dit was!
Ze wiebelde haar wenkbrauwen op en neer, voor ze met een zwier de metalen deur opentrok. “Entrée mister Hathaway.”
Ze wachtte tot hij binnen was voor ze achter hem aanliep. Ze kwamen in een klein kamertje terecht, met allemaal sepia polaroids op de muren geplakt en een boog in plaats van een deur aan de andere kant, die naar een iets grotere – maar nog steeds vrij kleine – kamer leidde.
Er zat nu even niemand achter de balie en Blue trok Trevor snel mee verder het oude pakhuis in. Ze hadden het hele pand omgebouwd en overal muren geplaatst, waardoor er een soort doolhof aan looproutes ontstond met kamers tussendoor gebouwd. De lay-out had Blue heel erg doen denken aan een next-level, meer sferische Ikea toen ze hier voor het eerst binnenkwam. Ze trok Trevor gelijk mee naar een uitgeholde, bijna té typische rode dubbeldekker bus. “Je kan zo goed als alles kopen uit de winkel blijkbaar. Volgens mij hebben ze een soort deal met een bedrijf dat oude bussen en busjes opkoopt.” Ze had de vorige keer bijna anderhalf uur met de eigenaar gepraat en hij had haar uitgenodigd om een keer samen met Damien terug te komen om wat foto’s te maken als ze het leuk vond. Ze moest er nog steeds half om lachen. Welke idioot zou dat nou niet leuk vinden?!
“Als je het hier koopt maken ze gerust tuinschuurtjes van deze dingen op het terrein hierachter.” Blue grijnsde naar hem. “Epic, right? Beetje absurd duur natuurlijk, maar ze moeten ergens de huur van betalen.”
Ze beet op haar lip en keek stiekem uit haar ooghoek naar Trevor om zijn reactie te peilen voor ze naar binnen stapte.
Ze wiebelde haar wenkbrauwen op en neer, voor ze met een zwier de metalen deur opentrok. “Entrée mister Hathaway.”
Ze wachtte tot hij binnen was voor ze achter hem aanliep. Ze kwamen in een klein kamertje terecht, met allemaal sepia polaroids op de muren geplakt en een boog in plaats van een deur aan de andere kant, die naar een iets grotere – maar nog steeds vrij kleine – kamer leidde.
Er zat nu even niemand achter de balie en Blue trok Trevor snel mee verder het oude pakhuis in. Ze hadden het hele pand omgebouwd en overal muren geplaatst, waardoor er een soort doolhof aan looproutes ontstond met kamers tussendoor gebouwd. De lay-out had Blue heel erg doen denken aan een next-level, meer sferische Ikea toen ze hier voor het eerst binnenkwam. Ze trok Trevor gelijk mee naar een uitgeholde, bijna té typische rode dubbeldekker bus. “Je kan zo goed als alles kopen uit de winkel blijkbaar. Volgens mij hebben ze een soort deal met een bedrijf dat oude bussen en busjes opkoopt.” Ze had de vorige keer bijna anderhalf uur met de eigenaar gepraat en hij had haar uitgenodigd om een keer samen met Damien terug te komen om wat foto’s te maken als ze het leuk vond. Ze moest er nog steeds half om lachen. Welke idioot zou dat nou niet leuk vinden?!
“Als je het hier koopt maken ze gerust tuinschuurtjes van deze dingen op het terrein hierachter.” Blue grijnsde naar hem. “Epic, right? Beetje absurd duur natuurlijk, maar ze moeten ergens de huur van betalen.”
Ze beet op haar lip en keek stiekem uit haar ooghoek naar Trevor om zijn reactie te peilen voor ze naar binnen stapte.