<ORPG> De Wegisweg

[Blossom]

Het was, volgens de mislukte leerling van Pepijn, mevrouw Roseliers beurt. Prima. Het meisje werd met een spreukje opzij geschoven en ondanks dat Moyra totaal niet dankbaar was ten opzichte van die Nyx, stapte ze naar voren en groette ze de verkoopster.
“Goedemiddag! Als het goed is, ligt er een pakket klaar met bedrijfskleding voor Zacharinus’ Zoetwarenhuis.”
Dat ze dat op kwam halen hoefde ze er toch hopelijk niet bij te zeggen?
Ergens had ze ook wel medelijden met het meisje dat nu naast haar stond. Anderzijds had ze niks met het kind te maken, tenzij ze straks een vrije middag had op Zweinstein, en dan naar Zweinsveld ging om daar zo’n beetje heel het Zoetwarenhuis leeg te kopen. In dat geval zou er iemand moeten zijn die achter de kassa stond.
“Ik bedoel het niet slecht hoor, meid. Teleurstellingen horen gewoon bij het leven! Het maakt je telkens sterker, als je leert hoe je met teleurstellingen om moet gaan.”
Prachtige levensles. Die was eigenlijk ook van toepassing bij Pepijns ex-pupil, dus hoopte ze dat hij meeluisterde en ooit een wijs mens zou worden (al verwachtte ze er niks van).
Geduldig wachtte ze af, maar voelde zichzelf ongemakkelijk met die enge jongen achter haar. Ze hield dat soort types eigenlijk liever in de gaten, al zat ze in dubio of ze hem negeren zou of juist niet. Wat was wijsheid? Als zulk soort ontvlambare types ineens ontploften, was het beter om goed voorbereid te zijn. Ze hield dus haar hand in de buurt van haar toverstok, en keek vlug even achter zich. Buh, het is inderdaad een creep. Ook al zag hij er vrij normaal uit, dus haar mening was vooral gevormd door Pepijns verhalen.