06/12/2020, 20:06
“Het is prachtig!” antwoordde Yorick enthousiast. “Als je over een maand of acht je PUIST-examens haalt, ga je dan daarna een winkel openen op de Wegisweg?” Hij kon eigenlijk geen enkel ander beroep bij Kendall verzinnen, maar misschien dacht de jongen zelf daar totaal anders over.
Als een professional vroeg Kendall wat hij voor hem kon betekenen, en Yorick was welwillig om ermee in te stemmen dat hij in ieder geval iets aan zou proberen. Hij moest leerlingen een kans geven, toch?
Hmm… een prinsenkostuum. Dat zou hem goed staan. Te goed eigenlijk, voor een feestje als halloween, want een prins had niks met horror te maken. Zelfs de edele man die zichzelf door een dikke muur van rozenstruiken had gewerkt om Doornroosje wakker te kunnen kussen, had er spik en span uitgezien. Nee, eigenlijk was dat niks; een prinsenkostuum was voor Valentijnsdag ofzo, maar niet voor Halloween.
En ook al hield Kendall het ene na het andere kostuum omhoog en bekeek Yorick alles keurend of het iets voor hem zou zijn: telkens was het antwoord ‘nee’, dat hij liet merken door met zijn hoofd te schudden.
Totdat Kendall een jurk opperde. Yorick verslikte zich zowat in zijn eigen speeksel.
“Een JURK?” Ook al moest hij op dit moment eruitzien alsof hij een vis was die op het droge probeerde te ademen, toch nam hij het serieus in overweging.
“Eh… dat zit toch helemaal niet lekker?” Daar had hij toch een punt? Jurken hadden een veel te strak lijfje - zeker als een vrouwelijke taille ontbrak - en dat gedoe met al die lappen stof…. Onzin! dacht hij. Kom op man. George zal zich doodlachen!
Ja, het moest toch vooral leuk zijn: daar waren verkleedfeestjes dan ook wel weer voor. Dus dan moest hij zoiets proberen als een horror-bruid?
“Oké,” gaf hij toe. “Jij bent hier de adviseur, dus dan moet ik me wel fatsoenlijk laten adviseren. Wat denk jij dat mij goed staat?”
Als een professional vroeg Kendall wat hij voor hem kon betekenen, en Yorick was welwillig om ermee in te stemmen dat hij in ieder geval iets aan zou proberen. Hij moest leerlingen een kans geven, toch?
Hmm… een prinsenkostuum. Dat zou hem goed staan. Te goed eigenlijk, voor een feestje als halloween, want een prins had niks met horror te maken. Zelfs de edele man die zichzelf door een dikke muur van rozenstruiken had gewerkt om Doornroosje wakker te kunnen kussen, had er spik en span uitgezien. Nee, eigenlijk was dat niks; een prinsenkostuum was voor Valentijnsdag ofzo, maar niet voor Halloween.
En ook al hield Kendall het ene na het andere kostuum omhoog en bekeek Yorick alles keurend of het iets voor hem zou zijn: telkens was het antwoord ‘nee’, dat hij liet merken door met zijn hoofd te schudden.
Totdat Kendall een jurk opperde. Yorick verslikte zich zowat in zijn eigen speeksel.
“Een JURK?” Ook al moest hij op dit moment eruitzien alsof hij een vis was die op het droge probeerde te ademen, toch nam hij het serieus in overweging.
“Eh… dat zit toch helemaal niet lekker?” Daar had hij toch een punt? Jurken hadden een veel te strak lijfje - zeker als een vrouwelijke taille ontbrak - en dat gedoe met al die lappen stof…. Onzin! dacht hij. Kom op man. George zal zich doodlachen!
Ja, het moest toch vooral leuk zijn: daar waren verkleedfeestjes dan ook wel weer voor. Dus dan moest hij zoiets proberen als een horror-bruid?
“Oké,” gaf hij toe. “Jij bent hier de adviseur, dus dan moet ik me wel fatsoenlijk laten adviseren. Wat denk jij dat mij goed staat?”