Een Snelle Verrassing

[Blossom]

“Ja,” antwoordde hij. “Dat is Maria.” Hij zwaaide even, maar verder was zijn aandacht toch eerder bij Aster, want Maria zag hij altijd al in de leerlingenkamer waar ze bovendien nogal aanwezig was. Hij had Aster echter nèt lang genoeg uit het oog verloren om zich wederom door haar te laten verrassen, want ineens stond ze voor hem met een vuurwerkkaars op een stukje taart.
“Wow!” lachte hij. Sommige andere aanwezigen begonnen spontaan ‘lang zal hij leven’ te zingen, al zag en hoorde hij het nauwelijks. Zijn aandacht ging vooral naar Aster - en natuurlijk ook een beetje naar het vuurwerk en toen het gedoofd was, het taartje. Het was zo gezellig! Samen aten ze taart en dronken ze warme chocomelk en het leven was perfect.
“En nu?” vroeg hij toen alles op was en hij met zijn arm om haar heen, in de gekleurde vlammen staarde. Als ze de rest van de middag en avond hier zouden blijven, vond hij het evengoed prima. Die bon kon wachten en als er een cadeau van zijn ouders bij het postkantoor zou liggen, liep dat ook niet vanzelf weg. “Zullen we nog even blijven? Het is zo lekker warm hier.”
Hoewel, nou ja, misschien had ze nog wel een verrassing 2.2 of 2.3 in petto: hij had geen idee. Hij verwachtte niks, dus zij mocht kiezen waar ze vanaf nu naartoe zouden gaan.
“Of toch misschien even naar Zacharinus?” opperde hij. Of toch het postkantoor of de sportwinkel? Of toch… hier blijven? Hij trok Aster extra dicht tegen hem aan en knuffelde haar.
“Of nog meer vuurwerk?” vroeg hij met een lach.