08/11/2020, 12:27
Soms had Aster zo van die dagen dat ze wel nood had aan gezelschap, maar met mensen die, net zoals zij, gewoon even rustig wouden neerzitten om dan te praten over school, boeken en andere 'ravenklauw'-achtige dingen. Gelukkig kende Aster zo één iemand en dat was Pepijn Roselier. Ze had Pepijn een tweetal jaar geleden wat beter leren kennen en hoewel hij wat ouder was dan Aster, kon ze het toch erg goed met hem vinden. Soms stuurden ze eens een brief naar elkaar en heel af en toe ging Aster eens op bezoek. Gewoon omdat het eens gezellig kon zijn om met iemand te praten die een beetje hetzelfde dacht als zij.
Zo had ze ook vandaag aangeklopt bij zijn huisje en gelukkig had Pepijn tijd gehad om even bij te praten. Het was erg gezellig en ondertussen had ze al een drietal verschillende theeën geproefd en had ze het idee dat, als ze zo verder ging, ze straks erg veel naar de wc moest gaan.
"Dit is echt het laatste kopje hoor," lachte Aster, toen Pepijn haar een lekker geurende Rozebottelthee inschonk. Aster nipte net van de hete thee, toen er op de deur geklopt werd. Had Pepijn dan toch nog een afspraak? Hij leek echter net zo verward als Aster en ging dus maar snel de deur openmaken.
Nieuwsgierig keek Aster toe wie er Pepijns huis binnenstapte. Het was een jongeman, zowat dezelfde leeftijd als Pepijn schatte ze, met een bos donkerbruine krullen. Aster wist niet wie het was, ook al kwam hij haar wel vaag bekend voor.
Pepijn stelde hem aan haar voor als Frodo, wat wel een belletje deed rinkelen. Eerst liet Pepijn vallen dat Frodo ook een Ravenklauw was geweest, wat het vage gevoel van herkenning verklaarde. Waarschijnlijk had hij in zijn laatste jaar gezeten toen Aster in het eerste of tweede gezeten had. En had Emilien niet ooit eens enthousiast verteld dat Mevrouw Fox van de Ziekenboeg een relatie had met een zekere Frodo. Ja, dat moest het zijn.
"Oh, aangenaam," zei Aster vriendelijk, hoewel ze het altijd wat eng vond om aan iemand voorgesteld te worden die de ander zo goed kende. Frodo leek echter niet in de stemming om gezellig mee thee te drinken, maar vroeg om Pepijns huis te doorzoeken. Dat was best een rare vraag om te stellen als beste vriend. Aster voelde zich onmiddellijk ongewenst.
"Weet je wat," zei ze, omdat ze het duo niet tot last wou zijn: "Ik zal snel m'n kopje thee opdrinken en dan ga ik er weer eens vandoor. Ik heb toch nog wat huiswerk te doen." Om haar woorden te ondersteunen nam ze snel en slokje. Au, die was nog warm!
Zo had ze ook vandaag aangeklopt bij zijn huisje en gelukkig had Pepijn tijd gehad om even bij te praten. Het was erg gezellig en ondertussen had ze al een drietal verschillende theeën geproefd en had ze het idee dat, als ze zo verder ging, ze straks erg veel naar de wc moest gaan.
"Dit is echt het laatste kopje hoor," lachte Aster, toen Pepijn haar een lekker geurende Rozebottelthee inschonk. Aster nipte net van de hete thee, toen er op de deur geklopt werd. Had Pepijn dan toch nog een afspraak? Hij leek echter net zo verward als Aster en ging dus maar snel de deur openmaken.
Nieuwsgierig keek Aster toe wie er Pepijns huis binnenstapte. Het was een jongeman, zowat dezelfde leeftijd als Pepijn schatte ze, met een bos donkerbruine krullen. Aster wist niet wie het was, ook al kwam hij haar wel vaag bekend voor.
Pepijn stelde hem aan haar voor als Frodo, wat wel een belletje deed rinkelen. Eerst liet Pepijn vallen dat Frodo ook een Ravenklauw was geweest, wat het vage gevoel van herkenning verklaarde. Waarschijnlijk had hij in zijn laatste jaar gezeten toen Aster in het eerste of tweede gezeten had. En had Emilien niet ooit eens enthousiast verteld dat Mevrouw Fox van de Ziekenboeg een relatie had met een zekere Frodo. Ja, dat moest het zijn.
"Oh, aangenaam," zei Aster vriendelijk, hoewel ze het altijd wat eng vond om aan iemand voorgesteld te worden die de ander zo goed kende. Frodo leek echter niet in de stemming om gezellig mee thee te drinken, maar vroeg om Pepijns huis te doorzoeken. Dat was best een rare vraag om te stellen als beste vriend. Aster voelde zich onmiddellijk ongewenst.
"Weet je wat," zei ze, omdat ze het duo niet tot last wou zijn: "Ik zal snel m'n kopje thee opdrinken en dan ga ik er weer eens vandoor. Ik heb toch nog wat huiswerk te doen." Om haar woorden te ondersteunen nam ze snel en slokje. Au, die was nog warm!