You Don't Need A Man!

[Timsel]

Gelukkig vond Emilien het gezellig. Olivia glimlachte breed. ‘Ze hebben ontzettend lekkere drankjes hier,’ zei ze vrolijk. Ze nam nog een slokje. ‘Hmm, meloensmaak? Heerlijk.’
Ze zette haar glas weer neer en speelde wat met haar paarse lokken. ‘Ik bedoelde ook echt niet dat je het uit moet maken, lieverd! Nee, ben je gek. Het is alleen zo…’ Ze dacht even na over hoe ze dit moest brengen. ‘Je moet je leven niet laten leiden door één persoon. Je leeft voor jezelf – niet voor… wie dan ook. Zelfs al is het je vriendje.’
Ze glimlachte. ‘Je bent het vast niet eens met me. Maar geloof me, ik was ook ooit zo. Alles draaide om mijn vriendje. Ik paste mijn hele dag aan voor hem. Liet hem weten wat ik deed. We waren altijd samen. En als we niet samen waren…’ Ze zuchtte. ‘Dacht ik nog steeds aan hem. Ik zat de hele dag voor me uit te staren, me voor te stellen wat ik zou doen als hij er weer was… eigenlijk draaide mijn hele leven om hem.’
Ze slaakte een zucht. ‘Ik zag jou daar zitten en ik had gehoord dat je een vriend had. Ik herkende me helemaal in jou. Tenminste, hoe ik was.’
Ze glimlachte hartelijk. ‘Het is goed om af en toe wat leuks te doen. Om te herinneren dat het jouw leven is, en dat jij de keuze maakt over hoe je je voelt. Je zou niet van iemand afhankelijk moeten zijn hoe je je voelt.’