You Don't Need A Man!

[Timsel]

Olivia keek blij toe hoe Emilien bij haar kwam zitten. Ze bedankte haar voor het briefje. Olivia nam een slok van haar thee en glimlachte vriendelijk. ‘Geen zorgen lieverd! Ik zat hier zo mijn opstel voor Geschiedenis te maken en ik zag jou ook met je hoofd op tafel ploffen – je hebt duidelijk even wat steun nodig op het moment!’
Ze schonk wat thee in voor haar nieuwe tafelgenote. ‘Wil je er suiker bij?’ Toen de thee klaar was gaf ze die aan Emilien.
‘Ik ken het helemaal,’ zei Olivia nadat ze Emiliens verhaal had gehoord. ‘Tenminste, ik kan het me goed voorstellen,’ zei ze glimlachend. ‘Ikzelf heb er geen ervaring mee, maar eenzaamheid ken ik wel.’ Ze zuchtte. ‘Ik heb ook teveel aan mijn hoofd. Het schiet ook niet echt op met m’n opstel,’ zei ze knikkend naar het blad waar nog steeds enkel de titel opstond. ‘Dat mens van een Lumans is véél te veeleisend. Was jij ook bezig met Geschiedenis? Misschien kunnen we samen aan de slag? Nee, wacht – nee, dat is niet goed.’ Ze glimlachte. ‘Ik heb een beter idee. Het klinkt alsof jij een echt leuke girls night out nodig hebt. En minder school. We kennen elkaar niet, maar het klinkt alsof… we dat allebei wel nodig hebben.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Meer fun, minder stres.’