22/10/2020, 21:16
“Natuurlijk maak ik me geen zorgen om jou,” lachte hij vlak voordat hij een hap nam. Wegens mond-vol-sandwich en gigantische honger sprak hij verder niet over zijn plannen: dan was de verrassing eraf. Zij vertelde toch ook niet gelijk met welke Zwadderaar ze had afgesproken? Of misschien… had ze helemaal geen afspraak en blufte ze? Hij zou het niet durven zeggen, want zo goed was hij niet in het doorgronden van extraverte Spaanse dames.
“Nou, ik ben héél benieuwd waarmee je straks komt,” zei hij aan het einde van de lunch. “Zullen we mijn uitdaging het eerste doen en daarna die van jou?”
Hij wist ook wel dat het godsgruwelijk moeilijk was om überhaupt een jongen te vinden die binnen een half uurtje een Spaanse dans onder de knie zou krijgen, laat staan dat het er eentje uit Zwadderich zou zijn. Dit ging ze verliezen!
En hij eh… ging natuurlijk geen liefdesbrief voordragen. Nee, want zo zat hij niet in elkaar en hij wilde voor geen goud de glans van zijn relatie halen. Het was Aster: Aster was belangrijk voor hem. Ook al was Aster heel anders dan hij, en ook heel anders dan Maria, kon hij niet zeggen dat Aster niet van grapjes hield. In de afgelopen maanden dat hij samen was, hadden ze, tussen de romantische en lieve momenten door, samen vaak zo hard moeten lachen dat ze er tranen van in hun ogen gekregen hadden.
Wat hij nu nodig had, was geen liefdesbrief, maar een show! Zoals professionele Zwerkbalspelers deden bij het begin van een belangrijke wedstrijd - maar dan op zijn Asters. Ze zou het prachtig gaan vinden! Hoopte hij.
“Goed!” zei hij tegen Maria na het laatste lesuur. “Je hebt een Zwadderaar gevonden, toch?”
Hij was gehuld in een driedelig kostuum; een net pak dat hij afgelopen jaar voor het kerstbal had aangeschaft. Hij had zich moeten haasten om zo kort na de laatste les feestelijk voor de dag te komen, maar een liefdesverklaring was schooluniform-ongeschikt. Punt uit.
Tussendoor had hij allerlei dingetjes geregeld; zaken waarvan hij wist dat ze op school aanwezig waren en andere zaken waarvoor er leerlingen in de gangen liepen die een wandelende Toverfopshop waren.
“Nou; dit is mijn voordracht van een onbestaande liefdesbrief!” zei hij met een glimlach en keek hoopvol op naar de Ravenklauwtoren. Toen pakte hij zijn bezem, steeg op, en tekende met magische, rode confetti, vuurwerk en toverrook een groot hart in de lucht, gevolgd door een pijl erdoorheen, met zowel aan de ene als aan de andere kant een sierlijke A.
“Nou, ik ben héél benieuwd waarmee je straks komt,” zei hij aan het einde van de lunch. “Zullen we mijn uitdaging het eerste doen en daarna die van jou?”
Hij wist ook wel dat het godsgruwelijk moeilijk was om überhaupt een jongen te vinden die binnen een half uurtje een Spaanse dans onder de knie zou krijgen, laat staan dat het er eentje uit Zwadderich zou zijn. Dit ging ze verliezen!
En hij eh… ging natuurlijk geen liefdesbrief voordragen. Nee, want zo zat hij niet in elkaar en hij wilde voor geen goud de glans van zijn relatie halen. Het was Aster: Aster was belangrijk voor hem. Ook al was Aster heel anders dan hij, en ook heel anders dan Maria, kon hij niet zeggen dat Aster niet van grapjes hield. In de afgelopen maanden dat hij samen was, hadden ze, tussen de romantische en lieve momenten door, samen vaak zo hard moeten lachen dat ze er tranen van in hun ogen gekregen hadden.
Wat hij nu nodig had, was geen liefdesbrief, maar een show! Zoals professionele Zwerkbalspelers deden bij het begin van een belangrijke wedstrijd - maar dan op zijn Asters. Ze zou het prachtig gaan vinden! Hoopte hij.
“Goed!” zei hij tegen Maria na het laatste lesuur. “Je hebt een Zwadderaar gevonden, toch?”
Hij was gehuld in een driedelig kostuum; een net pak dat hij afgelopen jaar voor het kerstbal had aangeschaft. Hij had zich moeten haasten om zo kort na de laatste les feestelijk voor de dag te komen, maar een liefdesverklaring was schooluniform-ongeschikt. Punt uit.
Tussendoor had hij allerlei dingetjes geregeld; zaken waarvan hij wist dat ze op school aanwezig waren en andere zaken waarvoor er leerlingen in de gangen liepen die een wandelende Toverfopshop waren.
“Nou; dit is mijn voordracht van een onbestaande liefdesbrief!” zei hij met een glimlach en keek hoopvol op naar de Ravenklauwtoren. Toen pakte hij zijn bezem, steeg op, en tekende met magische, rode confetti, vuurwerk en toverrook een groot hart in de lucht, gevolgd door een pijl erdoorheen, met zowel aan de ene als aan de andere kant een sierlijke A.