Death by Dinner

[Nano]

"Plof al je spullen maar hier neer. Desnoods leef je hier tijdelijk Val. Mi casa es su casa." zei Nyx, waarna hij zichzelf omdraaide zodat hij Valarie recht aan kon kijken.
Toen Valarie zijn hand pakte en zijn zakhorloge in zijn hand plaatste, waarna hij haar hand vastpakte. Toen Valarie haar andere hand op zijn wang plaatste ging zijn hart tekeer. "Eigenlijk.." stamelde hij, "Zou ik willen dat jij hem bewaard. Dan weet ik dat hij in veilige handen is."
Hij liet Valarie's hand los en plaatste zijn zakhorloge terug in haar hand. "En zie het als een soort. Extra bonding.".
Nyx wist niet goed wat hij met deze situatie moest. Hij was geen knuffelaar of liefkozend persoon. Maar iets in Valarie trok heb enorm aan.
Op dat moment zette Draco zichzelf af, waardoor hij naar voren geduwd werd door de kracht van het beest, toch een soort van knuffel initiërend. "Dankjewel.." fluisterde hij in haar oor, waarna hij een zacht kusje op haar wang plaatste en de knuffel al snel weer verbrak door een stap naar achter te zetten. Het was te merken dat hij nooit iemand lief had gehad die hetzelfde in het leven stond als hem.
"Anyways. Gezien beide onze toverstokken verbrand zijn heb ik de vrijheid genomen om een nieuwe toverstok voor je te maken. Je bent al aan 'm gewend, want je hebt heb gebruikt toen we ontsnapte." zei hij, waarna hij wenkte met zijn hand en de toverstok die op tafel lag langzaam omhoog vloog richting Valarie. "Handgemaakt. Speciaal voor jou. Ik hoop dat hij je goed zal bedienen."
Nyx merkte dat hij toch een beetje wankel werd en draaide zichzelf om zodat hij half op de tafel zat. Valarie nog steeds recht aankijkend en haar hand nog steeds vasthoudend. "Dus, Meesteres van het Duister, wat is de volgende stap? Hoe pakken we Dimitri terug?"