Death by Dinner

[Nano]

Toen Valarie aan hem vroeg wat er met hem gebeurt is, antwoorde hij kort met "Gif. Eten.". Heel veel meer lukte hem op dit moment niet.
Valarie pakte zijn hand vast en Verschijnselde naar zijn hoofdkwartier. Iets wat hem een flinke tik gaf. Dus zo voelde het om langzaam dood te gaan. Pijnlijk, volgepompt worden met adrenaline en zelfs beangstigend.
Valarie nam hem mee naar de kelder, waar de ministeriemedewerker nog steeds zat, en hakte drie vingers van zijn hand af. Ze gaf deze aan Nyx en schreeuwde dat hij ze op moest eten. Nyx wist wat ze probeerde. Ze wilde een Gruzielement voor hem maken!
Hij nam de vingers aan en zetten zijn tanden erin. Stukje bij Stukje kloofde hij de botten af. Met moeite kauwende op het vlees. De structuur was enorm te vergelijken met rauw varkensvlees, De smaak daarentegen was anders. Het was enorm zout. Zout van al het zweet van de ministeriemedewerker die zichzelf al enkele weken niet heeft op kunnen frissen. Het bloed smaakte enigszins ijzerig, maar had ook een hele bittere smaak.
Des te meer hij at, des te meer pijn hij kreeg in zijn borst. Dit was het geheime ingrediënt voor het maken van een Gruzielement. Een moord was niet voldoende om je ziel te splitsen. Eerst at je het vlees van het slachtoffer, en dan pas vermoorde je hem.
Nyx liet 2 vingers, of de botten en nagels die er over waren, vallen en begon aan de laatste. Stukje bij stukje rukte hij het vlees met zijn tanden van het bot af, kauwde erop en slikte hij het door, tot ook van die vinger alleen nog bot en nagel over was.
De pijn in zijn borst was niet te houden? Was dit zijn ziel die op springen stond?
Hij graaide te toverstok die hij voor Valarie gemaakt had uit haar handen en richtte deze op de Ministerie Medewerker, waarna er een groene flits uitkwam en het slachtoffer inzakte in zijn stoel.
De pijn die Nyx daarna voelde was niet te beschrijven.
Het voelde alsof duizenden gloeiend-heete naalden door zijn borstkas heen schoten, die van binnen uit zijn lichaam verzuurde. Alsof een baby-draak zijn maag in een vlammenzee veranderde en een Hippogrief zijn hard uitkerfde met zijn snavel. Zijn longen geperforeerd werden door de stekels van een Vuurkrab.
De cruciatus-vloek was er niks bij.
Hij schreeuwde het uit van de pijn. Als dit werkte, was het het allemaal waard, als het gif nu echter sneller was, was het de meest afschuwelijke manier om dood te gaan.
Langzaam voelde hij de pijn naar boven stromen, door zijn slokdarm zijn mond in. Het was gelukt! Zijn ziel was gesplitst. Hij werd echter enorm licht in zijn hoofd en had het gevoel dat hij elk moment flouw kon vallen. Hij liet de toverstok vallen en graaide in zijn binnenzak naar het zakhorloge van zijn vader en duwde deze in Valarie's hand, in de hoop dat ze de hint zou snappen.
Hij opende zijn mond en een helder grijze bal verliet zijn mond. Geen zuivere ziel meer, hij had ook niks anders verwacht. Hij keek naar het licht en verloor langzaam zijn bewustzijn.