Death by Dinner

[Timsel]

Het was duidelijk dat Nyx zich niet volledig op zijn gemak voelde. Zijn blikken schoten steeds van het plafond boven zijn hoofd naar de grote boezem voor zijn neus. Hij vroeg een vraag, waarbij hij niet eens wachtte op het antwoord… hij was onzeker. Hij wist het niet zo goed. Er was angst, en dat was waar Dimitri gebruik van zou gaan maken. Uiteindelijk zei Nyx zelfs dat hij het niet meer wist. Dat alles met de mol in zijn leger.
Dimitri knikte. ‘We moeten die mol goed aanpakken,’ zei hij zakelijk. ‘Ik stel voor om veritaserum te gebruiken. Heel saai, heel cliché, maar we moeten iets,’ zei hij langzaam. ‘Eén mol kan zich dupliceren naar twee mollen. Met name als het Ministerie er inderdaad iets mee te maken heeft.’ Hij stak zelf ook een sigaret op.
‘Ik weet trouwens niet of je hier mag roken,’ zei hij prompt. ‘Het is niet mijn huis. Over een week komt de eigenaar, een Schouwer, terug van zijn vakantie. Dan zal ik alle sporen wissen en dan moet hij maar kijken wat hij met de gele muren doet,’ zei hij grijnzend.
‘Maar Veritaserum dus. Iedereen moet verplicht twee uur geïsoleerd zitten, om te zorgen dat er geen wisseldrank in het spel is, dan een glas Veritaserum en dan… tja, dan is het aan ons.’ Hij glimlachte. ‘Misschien een idee om hem of haar aan het plafond te hangen terwijl vogels aan zijn huid pikken? Of hem vervloeken waardoor hij voor altijd pijn zal lijden?’
Hij glimlachte bemoedigend. ‘Het komt in ieder geval goed. Sowieso denk ik dat ik bijna mijn meesterzet kan doen. Dan is de oorlog snel gewonnen.’ Misschien vanavond al, voegde hij er in gedachten aan toe.
Dat herinnerde hem eraan: de huis-elf.
‘HINKIE?’ brulde hij naar de keuken. ‘Waar blijft in Zwadderaarsnaam blijft dat eten?’