04/10/2020, 15:43
Oké, er werd dus gestaakt. Yorick had het al geweten voordat de eerste leerlingen aan tafel waren gegaan, en hij was al in de keukens geweest om te smeken of er als-je-blieft iets fatsoenlijks op tafel kon komen vanavond, maar het antwoord was en bleef ‘nee’. Dit was een ramp, vond hij, een regelrechte ramp. Hij was veel te bourgondisch aangelegd om een maaltijd te missen, laat staan een feestmaal, want hij had zich erop verheugd en zelfs de lunch overgeslagen om voldoende ruimte in zijn maag te hebben voor al dat lekkers. Dat dus niet komen ging.
Hij liep dus maar naar de Grote Zaal om het slechte nieuws te gaan verkondigen; er zat niets anders op. De andere leraren leken ondergedoken te zijn, bang voor dit fiasco (en gelijk hadden ze) alleen zat Yorick niet zo in elkaar. Oh, George was er! Kijk, toch nog iemand op wie hij bouwen kon. Hij maakte een praatje aan de tafel van Ravenklauw.
’Op naar de keukens dan maar?’ hoorde hij hem zeggen.
“Durf je niet in je eentje?” vroeg Yorick, en lachte zijn vriend toe. Daarna nam hij positie voor de lerarentafel en maande de leerlingen tot stilte.
“Beste leerlingen. Zoals jullie zien, is er alleen wat water en wat droge broodkorstjes. De huis-elfen zijn in staking gegaan. Er is echter wel eten, beneden in de keukens; het moet alleen nog klaargemaakt worden. Ik zoek tien vrijwilligers - het liefst met een beetje kookervaring - die meekomen naar de keukens, zodat we over een uurtje alsnog ons feestmaal kunnen nuttigen.”
Hij liet even een stilte vallen, want hij zag de bui al hangen dat er precies nul leerlingen zouden willen helpen. Oh! Maar als vandaag de huis-elfen staakten, hoe zat het dan morgen? En overmorgen?
“De rest van de leerlingen wordt ingedeeld in corvee-ploegen,” beloofde hij daarom snel. Kijk, koken was toch leuker dan vegen en beddengoed wassen, toch?
Hij liep dus maar naar de Grote Zaal om het slechte nieuws te gaan verkondigen; er zat niets anders op. De andere leraren leken ondergedoken te zijn, bang voor dit fiasco (en gelijk hadden ze) alleen zat Yorick niet zo in elkaar. Oh, George was er! Kijk, toch nog iemand op wie hij bouwen kon. Hij maakte een praatje aan de tafel van Ravenklauw.
’Op naar de keukens dan maar?’ hoorde hij hem zeggen.
“Durf je niet in je eentje?” vroeg Yorick, en lachte zijn vriend toe. Daarna nam hij positie voor de lerarentafel en maande de leerlingen tot stilte.
“Beste leerlingen. Zoals jullie zien, is er alleen wat water en wat droge broodkorstjes. De huis-elfen zijn in staking gegaan. Er is echter wel eten, beneden in de keukens; het moet alleen nog klaargemaakt worden. Ik zoek tien vrijwilligers - het liefst met een beetje kookervaring - die meekomen naar de keukens, zodat we over een uurtje alsnog ons feestmaal kunnen nuttigen.”
Hij liet even een stilte vallen, want hij zag de bui al hangen dat er precies nul leerlingen zouden willen helpen. Oh! Maar als vandaag de huis-elfen staakten, hoe zat het dan morgen? En overmorgen?
“De rest van de leerlingen wordt ingedeeld in corvee-ploegen,” beloofde hij daarom snel. Kijk, koken was toch leuker dan vegen en beddengoed wassen, toch?