<ORPG> De Wegisweg

[Blossom]

Oh, irritant! Zo’n verwend nestje dat dacht dat ze de hele winkel leeg kon kopen! Moyra had het zelf nooit heel breed, al jaren niet. Haar baan bij Zacharinus was leuk en het gaf haar een zekere voldoening, maar geld over? Om een over de balk getilde scholiere te helpen? Nee. Ze ergerde zich groen en geel, vooral toen dat kind haar aankeek en daarna snauwde: ‘Wat zit je me aan te kijken, mens!’
Ugh, echt, wat een vreselijke heks, en dan was Moyra nog heel wat gewend. 
Ze rechtte haar rug en zei: “Schat, neem een zaterdagbaantje, dan kun je het daarna vast en zeker zelf betalen.” Ze dacht zeker dat een van Mallekins klanten het wel even voor zou schieten voor d’r? Wat een kapsones! Zelf hield ze haar hand op de knip. Ze stond dan wel als eerste in de rij achter Miss Childish, met enkel de opdracht om een pakket van Zacharinus op te halen. Haar werkgever had nieuwe bedrijfskleding besteld. 
Natuurlijk was ze even de winkel ingelopen en had vol bewondering de nieuwe collectie bekeken, en had zichzelf voor kerstmis iets nieuws beloofd. Nu nog niet; ze was te krap bij kas, en eigenlijk had ze niet echt iets nodig. 
Dit meisje had ook niets nodig; die was reeds goed gekleed en wilde slechts uit hebberigheid alles kopen, in de verwachting dat haar pa en ma dat wel zouden betalen. Diep in haar hart vond Moyra het prachtig om te zien dat die ouders er een limiet op hadden gezet. 
“Hang alles maar weer terug in de rekken,” adviseerde ze kortaf. “Veel meer dan twee setjes weekendkleren en een schoolgewaad heb je toch niet nodig.”