Greenhouse Tea

[Blossom]

Het viel mee: Dara vrat niet zoveel uit toen ze nog op Zweinstein zat. Ze noemde wat namen, die Jo-Ann niet kon plaatsen. Ze waren dan ook minstens vijf jaar jonger dan zij en mits ze oudere broers of zussen hadden, had Jo-Ann nooit contact gehad met Craigs, Hathaways of Taylors. 
Ze glimlachte toen Dara vertelde dat ze er destijds wel eens tussenuit kneep om naar de kroeg te gaan. 
“Ja, deed ik ook,” lachte ze. “De keukens of de kroeg. Als de Drie Bezemstelen dicht ging, was er afterparty bij de Zwijnskop.” Echt verstandig was ze destijds niet geweest.
“Ondanks dat heb ik geen les gemist, of tenminste… bijslapen bij Geschiedenis van de Toverkunst, zoals ik daarnet al zei. Dat was dan mijn rustpuntje van de dag, want verder was ik nogal druk.”
Ze was niet iemand die voortdurend op-en-neer sprong of iemand die snel verveeld was, maar ze bedoelde vooral dat ze haar dagen propvol stouwde met dingen-om-te-doen. Ze was gewoon altijd ergens mee bezig toen, en nu nog steeds. Dara vroeg of ze naar de vrijdagmiddagborrel kwam. 
“Jazeker!” zei ze toe. “De vorige keer was ik nog niet klaar met mijn werk, maar ik denk dat het deze week wel lukken zal. Daarbij - als ik er vroeger op uit trok om in Zweinsveld te gaan borrelen, was dat meestal met Yorick, dus hij begon er ook al over laatst.”
De Trampolinetulpen waren intussen bijna allemaal schoon en netjes met het kopje naar boven in de krat gelegd, waarbij een eigenwijze enkeling weer op zijn kop gesprongen was. Eventjes had ze geen tijd gehad om Dara in de gaten te houden, al verwachtte ze dat haar collega ook wel op zichzelf kon passen maar… 
“O! Pas op het langdradig weekblad! Als dat je te pakken krijgt, is de vrijdagmiddagborrel ineens heel ver weg, haha!” Ze nam haar toverstok en tikte de ranken die nogal interesse hadden getoond in Dara aan, waarna ze zich terug trokken. 
“Ik moet het hoognodig eens snoeien,” zei ze zacht, alsof de plant anders zou schrikken.