Disastrous Dinner

[Joël]

De hoop dat Frodo eerder klaar zou zijn met eten dan zij vervloog langzaam. Hoe goed ze ook haar best deed om zogenaamd per ongeluk telkens wat voedsel van haar vork te laten vallen, ze ontkwam er niet aan om nog een paar keer het walgelijke spul te moeten proeven. Het gebazel over huis-elfen kon niet snel genoeg voorbij zijn, terwijl Abigail normaal gezien altijd geïnteresseerd was in het reilen en zeilen op het werk van haar vriend.
’Kaas heb ik ook niet graag, zoals je weet,’ antwoordde Abigail. ‘Echt jammer dat een standaard lunch eigenlijk altijd wel bestaat uit broodjes met kaas of ham. Die huis-elfen doen net zo goed hun best als op Zweinstein, als ik het zo hoor. Een beetje rekening houden met ieders wensen en zo, netjes zeg.’
Hoewel ze geen fan was van kaas zou ze nu bijna haar dierbaarste bezitting ruilen voor een stukje, als dat de derrie op haar bord kon vervangen. Omdat ze langzaam at, was buiten de smaak en textuur de temperatuur van het voedsel ook niet eens meer aangenaam. Bij de laatste hap die ze had genomen leek het dan ook alsof ze een lauwe kleibol aan het verteren was. Het deed haar denken aan de smurrie in van die potjes waarmee ze vroeger als klein kind speelde. Het enige verschil was dat dit geen geluid maakte, als je erop kauwde.
’Meer tijd om te koken?’ herhaalde Abigail met lichte aversie. ‘Laten we er in Merlijns naam dan maar een nemen,’ lachte ze, want Frodo’s opmerking over het nemen van een huis-elf nam ze absoluut niet kwalijk op. ‘Ik wil dit met alle plezier nog eens voor je maken, maar ik verheug me nu even ontzettend op het toetje,’ verklaarde ze nonchalant, terwijl ze toch nog maar een hap nam om Frodo te laten zien dat ze gezellig mee at.
Denk aan de chocoladetaart. Denk aan de chocoladetaart. Denk aan de chocoladetaart.
Hoelang hield ze dit nog vol? De liefde van de man gaat door de maag, maar als haar vriend dit met liefde kon eten twijfelde Abigail of dat hij überhaupt een maag had!