Greenhouse Tea

[Timsel]

Dara wist zeker dat leerlingen het goed konden vinden met Jo-Ann. Ze was kalm, vriendelijk, geduldig, alles wat een docente zou moeten zijn. Wat dat betreft had Dara nog wel wat te leren. Ze kon zelf erg druk zijn en heen-en-weer-springen door het klaslokaal en tegelijkertijd heel zakelijk en streng zijn. De balans met vriendelijkheid en rust moest ze nog even leren beheersen. Maar hé, het was pas net haar eerste week.
Jo-Ann vroeg of ze vroeger echt veel kattenkwaad uithaalde. ‘Niet echt,’ antwoordde Dara terwijl ze langs de bijtgrage plantjes liep. ‘Ik kon het wel vaak goed vinden met docenten. Had altijd mijn huiswerk af, nooit te laat, nooit lastig in de les, en na de les was ik vaak te vinden in de bibliotheek.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Soms kon ik wel in discussie gaan met docenten omdat ik hun antwoord te subjectief vond. Dan kon dat een hele les doorgaan. Dan had ik iets op een toets ingevuld wat, nou ja, waar was, maar zij wilden dat ik het dan zo verwoordde en dat was dus voor de rest niet goed.’
Ze haalde haar schouders op. ‘Ik viel niet heel erg op. We waren een drukke generatie. Morrison Craig, Damien Hathaway, James Taylor, dat soort gasten. Wel een leuke klas hoor, maar ze waren best… luid, zo af en toe. Dan viel ik niet heel erg op omdat ik dan vaak mijn boek opensloeg en verder ging werken terwijl de docent meer tijd gebruikte om de klas te kalmeren dan dat hij of zij les gaf.’
Ze glimlachte. ‘Zo af en toe sloop ik dan wel voor een drankje s’nachts naar de kroeg, als ik klaar was met huiswerk. Tegenwoordig doe ik dat alleen bij de vrijdagmiddagborrel. Ik wil niet dat ik leerlingen tegenkom terwijl ik iets te diep in het glaasje heb gekeken!’
Ze wierp een blik op de nu gekalmeerde Mandragoras. ‘Ik heb jou nog niet bij de borrel gezien. Kom je volgende week gezellig mee? En hoe was jij zelf als leerling?’