Nachtvlinders

[Timsel]

JaLa was teleurgesteld over LoLa’s strenge houding toen hij haar vroeg waar ze had gezeten en haar ook nog eens drank ontzag. ‘Pfffff… je bent een party pooper, Lorenzo!’ zei ze en trok een gezicht. ‘Je lijkt net m’n moeder met dat gezeur. Ik kan bezt nog wat drink- oh, zorry,’ zei ze plots toen ze een tafel omstootte. ‘Nu heb ik pijn in m’n heup. Waarom stond die tafel nou weer daar… en niet daar!’
Ze ging ergens zitten – ze wilde eerst op de grond gaan zitten maar toen ze een gemakkelijke sofa zag staan bedacht ze zich last minute – en staarde treurig naar haar water. LoLa’s – want het waren er twee – gingen tegenover haar zitten en vroegen haar wat er met haar aan de hand was.
‘Nou,’ zei JaLa langzaam. ‘Alles. Alles is aan de hand.’ Ze gebaarde naar haar hand. ‘Ik ben m’n bijbaantje in dat sushirestaurant gisteren verloren. Ja. Mag niet meer komen. Weet niet waarom.’ Ze snoof. ‘Vakantie is bijna voorbij, dus dat is ook erg kwalitatief uitermate teleurstellend. Moet weer naar school. Bah. Huiswerk… puisten… dat soort dingen… en… en… Kevin…’ Ze slikte. ‘Wil het er niet over hebben.’
Ze nam een slok van haar wodka en herinnerde zich toen ze de slok door haar keelgat liet gaan dat het geen wodka was maar water en trok een naar gezicht alvorens ze haar aan de zijkant uitspuugde. ‘Heb je ook wat sterkerderders? Kom op… ik ben een grote meid. Langer dan de meeste meiden in mijn slaapzaal in Griffoendor zelfs. 1 meter 76, bitch!’ Ze knikte. ‘Kom dan. Nee grapje. Jij bent mijn broertje. Zou m’n broertje nooit wat aandoen.’ Ze kneep liefkozend in LoLa’s wang.
‘Dusseh, broertje… sup met jou?’ zei ze nieuwsgierig en leunde naar voren, met haar knieën op de bank. ‘In de liefde, bijvoorbeeld?’