A Coin for a Spell per Day

[Timsel]

Dat was dus wat was gebeurd als Selena uit haar slof geschoten zou zijn. Als ze dus haar natuurlijke reactie had gegeven. Nadat Trevor haar afgewezen zou hebben zou ze als ze niet oppaste een huilbuil en een tirade op hetzelfde moment gekregen hebben en zouden misschien Schouwers te pas moeten komen om te zorgen dat ze kalmeerde. Ze zou vervolgens een contactverbod met Trevor Hathaway gekregen hebben, ze zou de Wegisweg voorlopig niet meer mogen betreden en haar band met haar zus zou nog moeizamer worden dan hij al was.
Maar gelukkig was daar allemaal geen sprake van. Selena hield zich voor haar doen heel erg in. Het koste moeite, maar ze wist dat dit zou gebeuren als ze wel ontplofte. Dan zou ze zeker haar kans op een baantje verliezen. Gelukkig was ze slimmer dan dat, al moest ze wel op haar lip bijten om te zorgen dat ze dus niet riep ‘Dat vuile, vieze kreng!’ nadat ze stomverbaasd de woorden ‘Mijn zus?’ gebruld had. Ze stond al een streepje achter door het feit dat ze gedacht had dat Hathaway jonger was.
Maar ze hield zich kalm. Ze ontplofte niet, ze begon niet te schreeuwen, het enige wat gebeurde was dat haar hoofd zo knalrood als een biet werd. Niet uit schaamte of zo, maar uit woede. Ze voelde een ader in haar slaap kloppen. Als klein meisje was ze wél vaak uitgevallen als Cordelia iets kreeg wat zij niet kreeg, en daar had ze nu ze zeventien was wel van geleerd.
Ze schraapte haar keel.
‘Dat… dat verbaast me,’ zei ze zo rustig mogelijk, al ademde ze wel jachtig. ‘Ze heeft helemaal niets gezegd over een… sollicitatie.’
Haar vingers jeukten, maar ze viel niet uit. In tegenstelling. Explosieve woede werd teleurstelling. ‘Ik neem aan dat ik dan niet aangenomen word?’ zei ze met een zucht. ‘Iedereen vindt Cordelia altijd leuker en knapper en getalenteerder. Ik ben maar de Zwadderaar van de familie. Serieus he, al vanaf het moment dat ik op Zweinstein kwam ben ik een teleurstelling. Ik ben de énige Zwadderaar van de hele familie.’
Ze fronste. ‘Het is een wonder dat je me nog uitgenodigd hebt. Ik weet zeker dat ik echt een heel goede assistent zou kunnen zijn. Ik ben veel sceptischer dan Cordelia. Misschien ook omdat zij geen teleurstellingen kent in het leven, weet ik veel… En ik ben misschien meer een gevoelsmens? Misschien dat dat fijner is bij mensen die in paniek zijn in plaats van dat dromerige ‘Ja, het komt allemaal goed, liefje’ wat mijn zus zou doen. Maar ja, Cordelia is echt heel slim en getalenteerd en dat soort sh*t. Ze zou een super goede assistent zijn.’
Ze stond op. ‘Bedankt voor je tijd als nog. Veel plezier met Cordelia…’