Disastrous Dinner

[Joël]

Abigail floot toen Frodo weer beneden verscheen in een mooi pak. Ze stond op en knoopte een servet om zijn nek om te voorkomen dat hij zijn outfit ruïneerde door er per ongeluk een lepel soep overheen te gooien. Hij kon nog weleens knullig zijn en dat was precies een van de eigenschappen die Abigail zo charmeerde.
Gelukkig, dacht ze toen haar vriend na een lepel soep zei dat deze heerlijk was.
’Ik heb vanochtend toen jij de deur uitging meteen boodschappen gedaan en daarna ben ik begonnen met de voorbereidingen. Groentes snijden, vlees kruiden, recepten lezen en zo. De dag heb ik dus ongeveer tot nu toe bijna helemaal in de keuken doorgebracht en dan mag jij me vertellen of je denkt dat ik een leuke dag heb gehad,’ zei ze speels, want Frodo wist ook echt wel dat ze geen chefkok was. ‘Voor jou doe ik het met alle liefde, maar de volgende keer verzin ik toch iets anders denk ik hoor,’ grapte ze, terwijl ze in Frodo’s bijzondere ogen keek die haar als een van de weinige dingen in verlegenheid konden brengen. ‘Ik kwam onze buren tegen net voordat ik alle boodschappen naar binnen wilde dragen en aan hun blik te zien geloofden zij ook niet dat ik zelf aan de slag zou gaan vandaag,’ lachte ze, terwijl ze de laatste lepel met soep in haar mond stak. ‘Wil je nog?’ vroeg ze toen ze zag dat Frodo’s soepbord ook al leeg was. ‘Pak gerust hoor. We gooien niks weg. Ik heb er hard genoeg voor gewerkt vandaag,’ zei ze lachend. ‘En anders bewaar ik een bordje voor Orlendr. Eens zien of hij mijn zelfgemaakte soep goedkeurt, want hij maakt bijna al zijn maaltijden zelf.’
Ze kletsen nog wat na, zodat de soep een beetje kon zakken, voordat ze aan de volgende gang begonnen. Abigail steunde met haar beide armen op de tafel en leunde een eindje naar voren. Ze legde haar hand op die van Frodo en glimlachte.
’Oké, luister. Dit was het makkelijke gedeelte van het menu. Nu komt er iets wat ons beiden gaat verrassen. Fingers crossed,’ zei Abigail zekerder dan ze was.
De brunette schoof haar stoel achteruit, nam de lege soepborden en soepketel mee naar de keuken en voelde de steen in haar maag steeds groter worden naarmate ze dichter bij de oven kwam. Het ding had een paar minuten geleden gepiept. Abigail opende met tegenzin de klapdeur van de oven en rook voorzichtig aan het goedje wat zij eten moest noemen. Wat had ze ook alweer gemaakt? Een of andere gekke buitenlandse ovenschotel met ingrediënten die nauwelijks in een kookboek te vinden waren.
Wat heb je jezelf aan gedaan, Abby, zuchtte ze.
Met behulp van een paar ovenwanten nam ze de schaal met wist zij veel wat uit de oven en droeg hem naar de tafel waaraan Frodo zat te wachten. Waarom had ze dit ook alweer willen maken? Ohja! Om te bewijzen aan haar vriend dat ze best een lekker menu kon bereiden. Nou, die verwachting kon ook de prullenbak in. Met het lood in haar schoenen schepte ze een beetje op Frodo’s bord en nam ze zelf ook weer plaats.
’Pfff. Ik hoop zo erg dat je me hierna nog leuk vindt, Frodo,’ zei ze met een serieuze nervositeit in haar stem die ze van zichzelf niet was gewend.