11/09/2020, 20:28
Trevor zweeg terwijl zijn sollicitante het medaillon in zich opnam. Ze zag er vastberaden uit en legde al haar denkstappen gedecideerd uit, alsof ze wilde bewijzen dat ze heus wel wist dat hij haar niet alleen maar zou aannemen omdat haar ouders hoge piefen waren op het Ministerie. Hoewel hij er zo zijn twijfels bij had gehad of een assistente wel een goed idee was, moest hij toegeven dat ze een goed oog had. En in tegenstelling tot hem, kon ze praten en onderzoeken tegelijkertijd. Het vervelendste aan Spreukzoeker zijn vond hij hoe klanten altijd de oren van zijn hoofd zeurden terwijl hij probeerde om zijn werk te doen – Wat doe je? Wat betekent dat? Hoelang duurt het nog? Ik heb een uitslag op mijn pols, heeft dat er misschien iets mee te maken? Weet je het zeker? Het zou goed uitkomen om zijn assistente die mensen te woord kon staan, zodat hij gewoon in alle rust bezig kon met waar hij goed in was.
Trevor knikte haar toe toen ze vroeg of ze het goed had gedaan. ‘Dat lijkt me een juiste analyse,’ zei hij goedkeurend. ‘Als assistent is het je voornaamste taak om klanten te woord te staan, terwijl ik hierachter bezig ben met het onderzoeken van de objecten. Je voorziet klanten bovendien van een eerste blik, zoals je nu hebt gedaan, om zowel hen als mij de ernst van de vervloeking duidelijk te maken. Bij simpele beheksingen als deze kunnen klanten ervoor kiezen om zelf met behulp van een informatiefolder aan de slag te gaan – die folders liggen achter de toonbank. Momenteel kan ik zulk onderscheid niet maken omdat ik het te druk heb om tijdens uren dat de winkel open is, consulten in te plannen. Daarbij zou jij helpen.’
Hij schoof wat naar achteren met zijn stoel, trok een lade uit de enorme apothekerskast naast zijn bureau en haalde er een rechthoekig stuk poreuze steen en een zilveren zakmes uit. Een tik van zijn staf opende het medaillon opnieuw. Selena’s onthullingsspreuk lichtte de paarsrode beheksing nog steeds zwakjes op. ‘Ik vertrouw nooit zo op beëindigingsspreuken,’ legde hij uit. ‘De kans bestaat dat je de verkeerde kiest of hem niet sterk genoeg uitspreekt, zodat er kleine restjes van de vervloeking of beheksing achterblijven. Daarom raad ik onze klanten liever maanrots aan.’
Hij demonstreerde het gebruik door voorzichtig met de maanrots over de glanzende beheksing te gaan, tot het de maanrots was waar de beheksing zich aan hechtte. Toen hij de gloed aan Selena liet zien, was er geen enkel licht meer te zien in het medaillon. Met het zakmes sneed hij vakkundig het stuk van de rots af dat de beheksing in zich had opgenomen. Zonder het aan te raken, liet hij het blokje naar de weegschaal aan de andere kant van de kamer zweven. De schaal sloot zich om de steen heen en braakte een hoop paarsrode stoom uit, waarna er een bonnetje uit de zijkant van het apparaat rolde.
Trevor stond op, trok het bonnetje los en stopte het samen met het medaillon terug in zijn opdrachtenvoorraad.
‘Ik neem aan dat je weet dat je zus hier ook is geweest?’ veranderde hij van onderwerp. Hij wierp een blik op de aantekeningen die Lila voor hem had gemaakt bij de kandidaten. ‘Cordelia? Ze heeft zo te zien betere S.L.I.J.M.B.A.L.len dan jij, maar ze zei dat jij evengoed een aanwinst voor de winkel zou zijn. Is dat zo? Of moet ik je zus aannemen?’
Het was een gemene strikvraag, en dat wist hij. Maar wie anders dan de zussen zou het beste weten wie van de twee hij zou moeten kiezen? Bovendien liet zo’n gewetensvraag meteen zien wat voor soort persoon Selena was. Met hielenlikkers had hij niets op. Hij was benieuwd hoe gedreven Selena echt was. Zou ze Cordelia door het slijk halen als dat haar een betere positie zou geven, of was ze net zo goedhartig als haar zus?
Trevor knikte haar toe toen ze vroeg of ze het goed had gedaan. ‘Dat lijkt me een juiste analyse,’ zei hij goedkeurend. ‘Als assistent is het je voornaamste taak om klanten te woord te staan, terwijl ik hierachter bezig ben met het onderzoeken van de objecten. Je voorziet klanten bovendien van een eerste blik, zoals je nu hebt gedaan, om zowel hen als mij de ernst van de vervloeking duidelijk te maken. Bij simpele beheksingen als deze kunnen klanten ervoor kiezen om zelf met behulp van een informatiefolder aan de slag te gaan – die folders liggen achter de toonbank. Momenteel kan ik zulk onderscheid niet maken omdat ik het te druk heb om tijdens uren dat de winkel open is, consulten in te plannen. Daarbij zou jij helpen.’
Hij schoof wat naar achteren met zijn stoel, trok een lade uit de enorme apothekerskast naast zijn bureau en haalde er een rechthoekig stuk poreuze steen en een zilveren zakmes uit. Een tik van zijn staf opende het medaillon opnieuw. Selena’s onthullingsspreuk lichtte de paarsrode beheksing nog steeds zwakjes op. ‘Ik vertrouw nooit zo op beëindigingsspreuken,’ legde hij uit. ‘De kans bestaat dat je de verkeerde kiest of hem niet sterk genoeg uitspreekt, zodat er kleine restjes van de vervloeking of beheksing achterblijven. Daarom raad ik onze klanten liever maanrots aan.’
Hij demonstreerde het gebruik door voorzichtig met de maanrots over de glanzende beheksing te gaan, tot het de maanrots was waar de beheksing zich aan hechtte. Toen hij de gloed aan Selena liet zien, was er geen enkel licht meer te zien in het medaillon. Met het zakmes sneed hij vakkundig het stuk van de rots af dat de beheksing in zich had opgenomen. Zonder het aan te raken, liet hij het blokje naar de weegschaal aan de andere kant van de kamer zweven. De schaal sloot zich om de steen heen en braakte een hoop paarsrode stoom uit, waarna er een bonnetje uit de zijkant van het apparaat rolde.
Trevor stond op, trok het bonnetje los en stopte het samen met het medaillon terug in zijn opdrachtenvoorraad.
‘Ik neem aan dat je weet dat je zus hier ook is geweest?’ veranderde hij van onderwerp. Hij wierp een blik op de aantekeningen die Lila voor hem had gemaakt bij de kandidaten. ‘Cordelia? Ze heeft zo te zien betere S.L.I.J.M.B.A.L.len dan jij, maar ze zei dat jij evengoed een aanwinst voor de winkel zou zijn. Is dat zo? Of moet ik je zus aannemen?’
Het was een gemene strikvraag, en dat wist hij. Maar wie anders dan de zussen zou het beste weten wie van de twee hij zou moeten kiezen? Bovendien liet zo’n gewetensvraag meteen zien wat voor soort persoon Selena was. Met hielenlikkers had hij niets op. Hij was benieuwd hoe gedreven Selena echt was. Zou ze Cordelia door het slijk halen als dat haar een betere positie zou geven, of was ze net zo goedhartig als haar zus?